Karanlığın Gölgesi (film)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Karanlığın Gölgesi,[1][2] 1973 Birleşik Krallık-İtalya ortak yapımı yapımı psikolojik gerilim filmidir. İngilizce özgün adı olan Don't Look Now, Şimdi Bakma anlamına gelmektedir. Film Türkiye'de ilk kez Kasım 1978'de sinemalarda gösterime girmişti.
Don't Look Now | |
Yönetmen | Nicolas Roeg |
---|---|
Yapımcı | Peter Katz |
Senarist | Allan Scott Chris Bryant |
Hikâye (eser) | Daphne du Maurier'nin 1971 tarihli Don't Look Now adlı hikâyesinden uyarlandı. Hikâye Not After Midnight adlı derleme kitabında yer alıyordu. |
Oyuncular | Julie Christie Donald Sutherland |
Müzik | Pino Donaggio |
Görüntü yönetmeni | Anthony B. Richmond |
Kurgu | Graeme Clifford |
Stüdyo | Casey Productions Eldorado Films |
Dağıtıcı | Bağımsız birçok dağıtıcı tarafından dağıtımı yapıldı |
Cinsi | Sinema filmi |
Türü | Gerilim, gizem, mistik, korku |
Renk | Renkli (Technicolor) |
Yapım yılı | 1973 |
Çıkış tarih(ler)i | 16 Ekim 1973, İngiltere Kasım 1978, Türkiye |
Süre | 110 dakika |
Ülke | Birleşik Krallık İtalya ortak yapımı |
Dil | İngilizce (yer yer İtalyanca) |
Bütçe | $1,500,000 |
Diğer adları | Karanlığın Gölgesi (Türkiye) Ne vous retournez pas (Fransa) A Venezia... un dicembre rosso shocking (İtalya) Amenaza en la sombra (İspanya) Wenn die Gondeln Trauer tragen (Batı Almanya) |
İngiliz yönetmen Nicolas Roeg'in yönettiği filmde Julie Christie ve Donald Sutherland başrolleri paylaşmışlardır. "Karanlığın Gölgesi", Daphne du Maurier'nin 1971 tarihinde yayımlanan ve uyarlama filmin de adı olan "Don't Look Now" adlı uzun hikâyesinden uyarlandı. Bu hikâye, diğer dört uzun hikâyeyle birlikte "Not After Midnight" (Türkçe anlamı: Gece yarısından sonra olmaz) adlı derleme kitabında yer alıyordu.
Venedik'e bir kilisenin restorasyonu için giden İngiliz çiftin başından geçen esrarengiz olayların anlatıldığı "Karanlığın Gölgesi", görselliğe önem veren ve yönetmenliğe geçmeden önce de sinemada kameraman olarak çalışmış Nicolas Roeg'in kendi çektiği sekansları da içermektedir. Seyirciyi zorlayan ve yoran şaşırtıcı imgelerle dolu bu ürpertici film Anglosakson eleştirmenlerden övgüler alırken, Fransız eleştirmenlerce "söyleyecek fazla sözü olmayan bir sinema cambazının biçim denemesi" olarak değerlendirilmiştir.[3]
Kısa sürede belirli bir hayran kitlesi oluşan ve kült film mertebesine ulaşan fim, 1974 yılında tam yedi dalda BAFTA ödülüne aday gösterildi. Ancak bunlardan sadece "En İyi Görüntü Yönetimi" BAFTA ödülü, filmin görüntü yönetmeni Anthony B. Richmond'a verildi.[4]