Amerika Birleşik Devletleri'nde siyaset

Amerika Birleşik Devletleri Amerikan Anayasası tarafından federal hükûmete verilen güçlerin Amerikan Başkanı, Amerikan Kongresi ve Amerikan Federal Yargısı tarafından paylaşıldığı bir Federal cumhuriyettir. Aynı zamanda Federal hükûmet, egemenliğini eyalet hükûmetleri ile paylaşır.

Amerika Birleşik Devletleri'nin siyasal sistemi

Şu anda Amerika Birleşik Devletleri siyasetinde;

Resim	Ad	Makam
	Donald Trump	Başkan
	JD Vance	Başkan Yardımcısı
	Mike Johnson	Temsilciler Meclisi Başkanı
	John Roberts	Başyargıç

Yürütme Başkan tarafından yerine getirilir ve resmi olarak yasama ve yargıdan bağımsızdır. Bakanlar kurulu Başkana danışman olarak yardımcı olur. Buna Başkan yardımcısı ve icracı kurum ve kuruluşların başkanları da dahildir. Yasama gücü Kongre'nin iki bölümüne dağıtılmıştır: Amerika Birleşik Devletleri Senatosu ve Amerika Birleşik Devletleri Temsilciler Meclisi. Yüksek Mahkeme ve alt federal mahkemelerden oluşan yargı sistemi, yargı erkini meydana getirmektedir. Yargının görevi Amerika Birleşik Devletleri Anayasası'nı, federal yasa ve yönetmelikleri yorumlamaktır. Bu görev yasama ve yürütme arasındaki anlaşmazlıkların çözümünü de içermektedir. Federal hükûmetin çalışma şekli Anayasa'da açıklanmıştır.

Liberteryen Parti, Yeşil Parti, Anayasa Partisi gibi başka küçük partiler de siyasal hayatta olmasına rağmen Amerikan İç Savaşı'ndan beri Amerikan siyaseti iki büyük parti tarafından şekillendirilmektedir: Demokrat Parti ve Cumhuriyetçi Parti

Diğer gelişmiş demokrasilerle karşılaştırıldığında Amerika Birleşik Devletleri'nin siyasal sistemi ile aralarında çok büyük farklılıklar vardır. Bunlar, üst yasama meclisine daha fazla güç verilmesini, Yüksek Mahkeme'nin daha geniş bir yetkiye sahip olmasını, yasama ve yürütme arasında kuvvetler ayrılığının sağlanmasını ve siyasetin iki büyük parti tarafından yönlendirilmesini içermektedir. Diğer gelişmiş demokrasilerin tersine Amerika Birleşik Devletleri'nde üçüncü partilerin siyasette çok az etkisi vardır; bu durum tarihi kökleri olan sıkı uygulamaların sonucudur. Bu uygulamalar, eyalet ve federal yasalar, resmi olmayan medya kısıtlamaları, kazanan hepsini alır ilkesiyle yapılan seçimler, aday olma şartları ve daraltılmış tartışma kurallarından oluşmaktadır.

Yetki alanlarının bu çeşitliliği ülkenin tarihini yansıtmaktadır. Federal hükûmet, On Üç Koloni olarak kendi başlarına kurulan ve diğerlerinden bağımsız olarak yönetilen koloniler tarafından oluşturulmuştur. Yerel hükûmet birimleri koloniler tarafından farklı devlet işlevleri etkili biçimde yerine getirilsin diye meydana getirilmiştir. Ülke büyüdükçe, yeni eyaletler var olan eyaletler modellenerek eklenmiştir.

Politik kültür

Alexis de Tocqueville'den günümüze kadar akademisyenler 18. yüzyılın sonlarındaki Amerikan Devrimi'nden beri Amerikan siyasetinin temel değerlerinde güçlü bir devamlılık görmektedirler.^[1]

Kolonyal kökler

En yetenekli ve hırslı genç adamları politikanın içine çeken canlı siyasi kültürü ile Britanya'nın Kuzey Amerika'daki bazı kolonileri Avrupa dünyasında birer istisna haline geldi.^[2] Bu Amerikan istisnacılığı için ortaya konan nedenler şunlardır:

1. Dünyada en çok bilinen nedenlerden biri belli bir mülke sahip olan her erkeğin oy kullanması hakkına sahip olmasıdır. İngiliz erkeklerinin %20'sinden azı oy kullanabilirken beyaz Amerikan erkeklerinin çoğunluğu bu hakka sahipti. Demokrasinin kökleri çok açık olmasıyla beraber kolonilerde yapılan seçimlerde sosyal elitlere gösterilen saygı gayet alışılagelen biçimdeydi.^[3] Ancak bu durum Amerikan Devrimi ile keskin biçimde değişti.
2. Her bir kolonide, seçilmiş yapılar, özellikle meclisler ve hükûmet idareleri geniş bir yelpaze içinde kamu ve özel alanlarını ilgilendiren konularda kararlar alıyordu.^[4] Toplumsal ilgi ve tartışma başlıkları toprak imtiyazları, ticari sübvansiyonları ve vergileri olduğu kadar yol güzergahları, yoksullara yardım, içkili müzikli işletmeler ve okulları da kapsıyordu. Amerikalılar özellikle bireysel davalar çok sık görüldüğü için hayatlarının ciddi bir bölümünü mahkemelerde geçiriyordu. Eğitimli bir avukatın merkezinde rol aldığı davalar yerel hakimler ve jüriler tarafından görülüyordu. Bu hukukla ilgili mesleklerin artışında bir patlamaya yol açtı ve diğer birçokları gibi John Adams ve Thomas Jefferson'ın kariyerlerinde olduğu gibi 1770'lerde siyasette avukatların baskın rol oynadığı çok açıktı.^[5]
3. Kuzey Amerika kolonileri dünya ölçeğinde farklı ilgi gruplarının kendilerini temsili imkanının artması nedeniyle istisnaydı. Kraliyet mahkemeleri, aristokrat aileler ve güçlü kiliseler tarafından egemenliğin sürdürüldüğü Avrupa'nın tersine Amerikan siyasal kültürü tacir, toprak sahipleri, küçük çiftlik sahipleri, esnaf, Anglikanlar, Presbiteryenler, Kuakerlar, Almanlar, İskoç İrlandalılar, Yankeeler, Yorklular ve başka birçok tanımlanabilir gruplara açıktı. Yasama görevi için seçilen temsilcilerin %90'ından fazlası kendi seçim bölgelerinde yaşıyorken Birleşik Krallık'ta seçim bölgesine uğramayan bir milletvekiline sahip olmak çok sıradandı.
4. Amerikalılar bir yandan cumhuriyetçiliğin kendisinden çok etkilenirken bir yandan da hızlı bir şekilde siyasi değerlerini uyarladılar; eşit haklara, erdemli yurttaşlık ihtiyacına ve yozlaşma, lüks ve aristokrasi gibi tehditlere vurgu.^[6]

Hiçbir kolonide 1790'larda var olan partiler gibi siyasi olmamasına rağmen her birinde iktidar için rekabet eden gruplar vardı.

Amerikan ideolojisi

Cumhuriyetçilik klasik liberalizmin bir biçimiyle beraber baskın ideolojidir.^[7] Ana belgeler arasında Amerikan Bağımsızlık Bildirisi (1776), Amerika Birleşik Devletleri Anayasası (1787), Federalist Yazılar (1788), Haklar Bildirisi (1791) ve Abraham Lincoln'un Gettysburg Konuşması (1863) bulunmaktadır. Siyasal bilimci Louis Hartz Amerikan siyasal kültüründe bu temayı “Amerika’da Liberal Gelenek” olarak ifade etmektedir (1955). Hartz, savaş öncesi Güney kesiminin 1820'lerde hiyerarşik ve feodal bir toplumu destekleyecek bir düşünce geliştirerek bu merkezi ideolojiden ayrıldığını görmüştür. Alabama'da kurulu liberteryen Mises Enstitüsü'nden David Gordon gibi bazı akademisyenler 1861'de Konfederasyon'u kuran ayrılıkçıların klasik liberalizmin değerlerini benimsemeye devam ettiklerini savunmaktadır.^[8][9] Bu ideolojinin temel ilkeleri şunlardır:^[10]

• Yurttaşlık görevi: Yurttaşlar hükûmet çalışmalarını anlamak ve desteklemek, seçimlere katılmak, vergi ödemek ve askerlik yapmakla yükümlüdür.
• Siyasal yozlaşmaya muhalif olmak.
• Demokrasi: Temsilcilerini seçimler yoluyla değiştirebilecek olan yurttaşlara karşı hükûmetin sorgulanabilir olması.
• Kanun önünde eşitlik: Kanunlar hiçbir vatandaşa ayrıcalık tanımamalıdır. Hükûmet yetkilileri aynen diğer vatandaşlar gibi kanun hükümlerine tabidir.
• Din özgürlüğü: Hükûmet dini destekleyemeyeceği gibi baskı altına da alamaz.
• İfade özgürlüğü: Hükûmet yurttaşların şiddet içermeyen ifade özgürlüğünü yasa veya uygulamalarla engelleyemez. (Düşüncelerin serbest pazarı)