Klasik Arapça

Klasik Arapça veya Kuran Arapçası (Arapça: ٱلْعَرَبِيَّةُ ٱلْفُصْحَىٰ) 7. yüzyıldan itibaren ve Orta Çağ boyunca, özellikle şiir, nesir ve hitabet gibi Emevi ve Abbasi edebi metinlerinde kullanılan Arapçanın standartlaştırılmış edebi biçimidir ayrıca Klasik Arapça, Modern Standart Arapça'nın dayandığı Arapça dilinin kaydıdır.

Raşidun Halifeliği zamanında İslam'ın yayılışından önceki Arapça lehçeleri

Klasik Arapçanın kapsamlı bir yazılı dilbilgisi, İranlı Müslüman dilbilgisi uzmanı Sibeveyhi tarafından yazılan el-Kitāb idi; güvenilir Arapça konuşmacıları olarak gördüğü Kuran ve Bedevi haber kaynaklarına ek olarak, büyük ölçüde mevcut şiirsel metinlere ve önceki gramercilerin eserlerine dayanan bir Arapça gramer tefsiriydi. Bu çalışmanın birincil odak noktası, Kuran'ın ve peygamberlik haberlerinin tefsirini kolaylaştırmaktı.^[1]

Modern Standart Arapça, bugün Arap dünyasında yazılı ve resmi konuşmada, örneğin hazırlık konuşmaları, bazı radyo ve TV yayınları ve eğlence dışı içeriklerde kullanılan doğrudan onun soyundan gelmektedir. Modern Standart Arapçanın sözcük dağarcığı ve anlatımbilimi Klasik Arapçadan farklı olsa da, morfoloji ve sözdizimi temelde değişmeden kalmıştır (Modern Standart Arapça, Klasik Arapçada bulunan sözdizimsel yapıların bir alt kümesini kullanmasına rağmen).