Marienbad Ağıtı

Marienbad Ağıtı (Marienbader Elegie), Johann Wolfgang von Goethe tarafından yazılmış bir şiirdir.

1900 civarında Marienbad Ferdinandstrasse

Bu şiir, Goethe'nin en iyi ve en kişisel yapıtlarından biri olarak kabul görür^[1][2] ve Baroniçe Ulrike von Levetzow'a yaptığı evlenme teklifinin (Goethe kişisel olarak bir teklifte bulunmamış, arkadaşı Carl August vasıtasıyla bunu dile getirmiştir.) reddedilmesi üzerine duyduğu üzüntüyü yansıtır. Goethe şiirini yazmaya 5 Eylül 1823 yılında Cheb'ten Weimar'a giderken yazmaya başlamış, 12 Eylül'de yolculuğunun bitmesiyle tamamlamıştır. Bu şiiri yalnızca yakın arkadaşları ile paylaşmıştır.^[3]

• Mir ist das All, ich bin mir selbst verloren,
• Der ich noch erst den Göttern Liebling war;
• Sie prüften mich, verliehen mir Pandoren,
• So reich an Gütern, reicher an Gefahr;
• Sie drängten mich zum gabeseligen Munde,
• Sie trennen mich, und richten mich zugrunde.

— Almanca aslından şiirin son kıtası

Goethe Bohemya'ya bir daha dönememiş, 1832'de Weimar'da ölmüştür.