Orléans Kuşatması

Orléans Kuşatması (12 Ekim 1428 - 8 Mayıs 1429), Yüz Yıl Savaşları'nın dönüm noktasıdır. Bu, Fransa Kraliyet Ordusu'nun Agincourt Muharebesi'ndeki ezici yenilgisinin ardından gelen ilk büyük askeri zaferidir.

Orléans Kuşatması
Yüz Yıl Savaşları
Tarih 12 Ekim 1428-8 Mayıs 1429 (6 Ay, 3 hafta ve 5 gün) Bölge Orléans, Orta Fransa Sonuç Fransız zaferi
Taraflar
İngiltere Krallığı Burgonya	Fransa Krallığı İskoçya Krallığı
Komutanlar ve liderler
Thomas Montagu William de la Pole John Talbot	Jean de Dunois Jeanne d'Arc Gilles de Rais Jean de Brosse La Hire
Güçler
5.000 3.263-3.800 İngiliz 1.500 Burgonyalı	6.400 asker 3.000 silahlı sivil
Kayıplar
4.000'den fazla	2.000

Orléans, her iki ordu için de stratejik ve sembolik öneme sahipti. Çağdaşlar arasındaki fikir birliği, İngiliz naibi John Lancaster'ın, kardeşi İngiliz kralı V. Henry'nin, Orléans düşerse tüm Fransa'yı fethetme hayalini gerçekleştirmeyi başaracağı yönündeydi.^[1]

Kuşatma, savaşın sonraki aşamalarında İngiliz gücünün zirvesinde gerçekleşti.

Kuşatma, İngiliz ordusunun Maine bölgesini ele geçirmesi sonrası, Thomas de Montacute (Salisbury Kontu) komutasında başlatıldı. Stratejik olarak Orléans, Fransa Krallığı'nı kuzey ve güney olarak ikiye ayırdığı için hem sembolik hem de askeri açıdan kritik öneme sahipti. İngilizler başta avantajlı olsalar da, şehirdeki Fransız savunması; düzenli asker, yerel milis ve sivil halkın iş birliğiyle oldukça dirençli oldu. Fransızlar, özellikle topçu savunmasında büyük fayda sağladılar.^[2]

Nisan 1429'da, Lorraineli genç bir köylü olan Jeanne d’Arc’ın şehre ulaşmasıyla kuşatmanın kaderi değişmiştir. Jeanne d’Arc, Tanrı’dan aldığı ilhamla Fransız birliklerinde moral ve disiplinin yeniden sağlanmasına öncülük etmiştir. Onun liderliğinde Fransızlar kuşatmayı kırmak amacıyla başarıyla saldırıya geçmiş ve İngilizlerin hatlarını yarmışlardır.^[1]

Orléans Kuşatması, İngilizlerin “yenilmez” görüntüsüne son vererek Fransa için büyük bir moral ve stratejik zafer olmuştur. Bu zafer, Charles VII’nin Reims’de taç giymesinin ve savaşın ilerleyen yıllarında Fransızların inisiyatif kazanmasının yolunu açmıştır. Jeanne d’Arc, kuşatmayı kaldırmakla kalmamış, aynı zamanda Fransız ulusal bilincinin ve direncinin simgesi haline gelmiştir. ^[2]