Ot

Otlar, tıbbi amaçları olan, yiyecekleri veya garnitürleri tatmak ve süslemek için kullanılan, tuzlu veya aromatik özelliklere sahip bitkilerdir; makro besinler için tüketilen sebzeler ve diğer bitkiler hariçtir. Mutfak kullanımı tipik olarak otları baharatlardan ayırır. Otlar genellikle bir bitkinin yapraklı yeşil veya çiçek açan kısımlarını belirtir (taze veya kurutulmuş), baharatlar ise genellikle tohumlar, peridermis, kökler ve meyveler dahil olmak üzere bitkinin diğer kısımlarından kurutulur ve üretilir.^[1]

Otlar mutfak, şifalı bitki ve bazı durumlarda manevi dahil olmak üzere çeşitli kullanımlara sahiptir. Ot teriminin genel kullanımı, mutfak bitkileri ve tıbbi bitkileri arasında farklılık gösterir; tıbbi veya manevi kullanımda bitkinin herhangi bir kısmı, yapraklar, kökler, çiçekler, tohumlar, kök kabuğu, iç kabuk (demet kambiyumu), reçine ve perikarp dahil olmak üzere otlar olarak kabul edilebilir.^[2] Botanikte, "bitki" kelimesi, "otsu bitki" ile eşanlamlı olarak kullanılır.

Etimoloji

Ot "kendiliğinden yetişen küçük bitki, özellikle şifalı bitki" [ Uygurca (1000 yılından önce) ]^[3]

Ot örnekleri

• Yeşillik
• Trifolium
• Çemen otu
• Pisipisi otu
• Pelin otu
• Kirpi otu
• Keklik otu
• Ciğer otları
• Dere otu
• Ökse otu
• Kedi otu
• Boynuz otları
• Sakız otu
• Hasır otu
• Pire otu
• Semiz otu
• Süpürge otu
• Kaşık otu
• Ciğer otu
• Gebre otu
• Limon otu
• Mercimek Otu
• Öksürük otu
• Yoğurt otu
• Meme otu
• Güzelavrat otu
• Dalak otu
• Eğrelti otu
• Hindiba
• Çayır
• Çim
• Yonca
• Yosun