Planck formülü

Planck formülü, kuantum fiziğinde frekansı bilinen bir taneciğin enerjisinin hesaplanabildiğini gösteren formüldür. Max Planck tarafından 1900 yılında keşfedilmiştir. Planck formülü, ilk olarak bir fotonun enerjisi (E) ile ona eşlik eden elektromanyetik dalganın frekansı (ν) arasındaki bağıntı olarak tarif edilmiştir.^[2]

${\displaystyle E=h\cdot \nu \,}$

h'nin değerleri	Birimi
6,62606957(29)×10-34	J·s[1]
4,135667516(91)×10-15	eV·s[1]
6,62606957(29)×10-27	erg·s[1]
ħ'nin değerleri	Birimi
1,054571726(47)×10-34	J·s[1]
6,58211928(15)×10-16	eV·s[1]
1,054571726(47)×10-27	erg·s[1]

Burada;^[2]

${\displaystyle E\,}$: Enerji, Joule (J) biriminde,

${\displaystyle h\,}$: Planck sabiti, J·s biriminde,

${\displaystyle \nu \,}$ (hız sembolü değildir): taneciğin frekansı, s⁻¹ birimindedir.

Hız, dalga boyu ve frekans arasındaki bağlantıyı gösteren:

${\displaystyle c=\nu \cdot \lambda \,}$

formülünü endeks olarak alırsak dalga boyu ile frekans ters orantılıdır.^[2]

O halde:

${\displaystyle E={\frac {h\cdot c}{\lambda }}\,}$

Burada;^[2]

${\displaystyle c\,}$: ışık hızı, metre bölü saniye biriminde,

${\displaystyle \lambda \,}$: taneciğin dalga boyu, metre birimindedir.

Taneciğin enerjisinin "Elektron-volt" cinsinden hesaplanması

${\displaystyle E={\frac {h\cdot c}{\lambda }}\,}$

Burada;

${\displaystyle h\cdot c\,}$: "h" ve "c" sabit sayılardır, değeri: ${\displaystyle 12400\,}$ eV·Å'dür.

${\displaystyle \lambda \,}$: taneciğin dalga boyu, Ångström (Å) birimindedir.

Not

Bu sayfadaki bütün formüllerde:

• Joule birimi yerine Elektronvolt,
• metre birimi yerine Ångström,
• metre/saniye birimi yerine Ångström/saniye (Ångström bölü saniye) kullanılabilir.