AI tools

Tasarım

zihinde canlandırılan biçim; bir sanat eserinin, yapının veya teknik ürünün ilk taslağı;bir araştırma sürecinin çeşitli dönemlerinde izlenecek yol ve işlemleri tasarlayan çerçeve Vikipedi'den, özgür ansiklopediden

Tasarım

Tasarım, bir nesne, süreç veya sistem için kavram veya öneridir. Elizabeth Adams Hurwitz tarafından kısa ve öz olarak “gerekli olanın araştırılması” şeklinde tanımlanan[1] tasarım, genellikle tatbikî sanatlar ve görsel sanatlar, mühendislik, mimarî, peyzaj ve diğer yaratıcı işler çerçevesinde ele alınır.

Thumb
1980'lerin başında Dieter Rams ve Dietrich Lubs [de] tarafından tasarlanan Braun ABW30 duvar saati
Thumb
Victorinox İsviçre çakısı
Thumb
Mimar ve tasarımcı Zaha Hadid'in 2007'de tasarladığı çatal-bıçak takımı. Çatal ve kaşıkların hafif eğik uç kısımları ve bıçak sapı, hem estetik form, hem de pratik işlev için tasarım örnekleridir.
Thumb
Mimar Erling Viksjø'nun mevcut ve önerilen yeni binalar arasındaki ilişkileri inceleyen erken dönem konsept tasarım eskizleri
Thumb
Güvenli sürüş ve güvenlik testlerinin babası olarak kabul edilen Barényi Béla, tasarım sürecinin temel bir parçası olan güvenlik geliştirmeye hazırlanıyor

Tasarım sözcüğü, düşünen bir kimse tarafından kasıtlı olarak oluşturulan veya oluşturulmuş olan bir şeye atıfta bulunur ve bazen bir şeyin içsel doğasına - tasarımına - atıfta bulunmak için kullanılır. Tasarlamak fiili, yeni bir nesne veya ürün (makine, mobilya, endüstriyel ürün vb.), mekân ve alan (yapı, peyzaj) için bir plan oluşturma ve geliştirme sürecine denir. Bazı durumlarda, önceden açık bir plan olmaksızın bir planın, nesnenin ya da bir inşa sürecinin (mimarî çizimler, mühendislik çizimleri, vb.) meydana getirilmesine de denir. Tasarı ise hem son plan veya taslak (bir çizim, modelleme vb.), hem de bir plan veya taslağın sonucu için kullanılır. Bir tasarımın belirli bir bağlamda bir amacı olması, genellikle belirli hedefleri ve kısıtlamaları karşılaması ve estetik, işlevsel, ekonomik, çevresel veya sosyo-politik hususları dikkate alması beklenir.[2]

Tasarlama

Özetle
Bakış açısı

Tasarım üreten kimselere tasarımcı denmektedir. 'Tasarımcı' terimi genellikle çeşitli tasarım alanlarından birinde profesyonel olarak çalışan birini ifade eder. Meslekler içinde 'tasarımcı' sözcüğü genellikle uygulama alanına göre nitelendirilir (örneğin: bir moda tasarımcısı, bir ürün tasarımcısı, bir web tasarımcısı veya bir iç tasarımcı), ancak mimarlar ve mühendisler gibi diğerlerini de belirleyebilir. Bir tasarımcının, tasarım üretmek için gerçekleştirdiği faaliyetler dizisine tasarım süreci denir ve bazıları tasarım düşüncesi ve tasarım yöntemleri gibi belirlenmiş süreçleri kullanır. Bir tasarım oluşturma süreci kısa (hızlı bir taslak) veya uzun ve karmaşık olabilir; önemli ölçüde araştırma, müzakere, yansıtma, modelleme, etkileşimli ayarlama ve yeniden tasarımı içerebilir.

Tasarım, resmî olarak tasarımcı olarak tanınan kişilerin mesleklerinin dışında da yaygın bir faaliyettir. Disiplinlerarası bilim insanı Herbert A. Simon, etkili kitabı The Sciences of the Artificial'da "Mevcut durumları tercih edilen durumlara dönüştürmeyi amaçlayan eylem planları tasarlayan herkes tasarım yapar" demiştir.[3] Tasarım araştırmacısı Nigel Cross'a göre, "Herkes tasarım yapabilir ve yapmaktadır" ve "Tasarım yeteneği herkesin bir dereceye kadar sahip olduğu bir şeydir, çünkü doğal bir bilişsel işlev olarak beynimizde yerleşiktir."[4]

Tarihi

Tasarım tarihi çalışmaları, 'tasarım' kavramının ne olduğuna dair farklı yorumlar nedeniyle karmaşık bir hâl almaktadır. John Heskett gibi birçok tasarım tarihçisi, Sanayi Devrimi'ne ve seri üretimin gelişimine bakmaktadır.[5] Diğerleri ise, tasarım anlatılarını tarih öncesi çağlardan başlatarak, sanayi öncesi nesneleri ve eserleri içeren tasarım anlayışlarını benimsemektedir.[6] Başlangıçta, sanat tarihi içinde yer alan tasarım tarihi disiplininin tarihsel gelişimi, ilgili akademisyenlerin tasarımı tarihsel araştırma için ayrı ve meşru bir hedef olarak tanımaya çalışmasıyla 1970'lerde bir araya gelmiştir.[7] İlk etkili tasarım tarihçileri arasında Alman asıllı İngiliz sanat tarihçisi Nikolaus Pevsner ve İsviçreli tarihçi ve mimarlık eleştirmeni Sigfried Giedion yer almaktadır.

Eğitimi

Özetle
Bakış açısı

Batı Avrupa'da tasarım eğitimi veren kurumların geçmişi 19. yüzyıla kadar uzanmaktadır. 1818 yılında Norveç Ulusal Zanaat ve Sanat Endüstrisi Akademisi kurulmuş, bunu 1837'de Birleşik Krallık'taki Kraliyet Sanat Koleji ve 1844'te İsveç'teki Konstfack izlemiştir. 1877'de ise Amerika Birleşik Devletleri'nde Rhode Island Tasarım Okulu kurulmuştur. 1919'da kurulan Alman sanat ve tasarım okulu Bauhaus, modern tasarım eğitimini büyük oranda etkilemiştir.[8]

Tasarım eğitimi, tasarım için hem özel, hem de genel becerilerin geliştirilmesine odaklanarak, ürün, hizmet ve çevre tasarımında teori, bilgi ve değerlerin öğretilmesini kapsamaktadır. Geleneksel olarak, birincil yönelimi, proje çalışması ve stüdyo veya atölye öğretim yöntemlerine dayalı olarak öğrencileri profesyonel tasarım uygulamalarına hazırlamak olmuştur.

Tasarım çalışmaları ve tasarım odaklı düşünme konularında daha geniş kapsamlı yüksek öğrenim şekilleri de mevcuttur. Tasarım aynı zamanda genel eğitimin de bir parçasıdır; bir müfredat konusu olarak Teknoloji ve Tasarım. 1970'lerde genel eğitimde tasarımın gelişimi, tasarımın ayrı bir çalışma disiplini olarak kurulmasıyla sonuçlanan 'tasarımcı' bilme, düşünme ve hareket etme biçimlerinin temel yönlerini belirleme ihtiyacı meydana getirmiştir.[9]

Süreci

Özetle
Bakış açısı

Amatör veya profesyonel, bireysel veya ekip halinde olsun, pek çok alanda tasarımcıların nasıl tasarım ürettikleri konusunda önemli anlaşmazlıklar bulunmaktadır.[10] Tasarım araştırmacıları Dorst ve Dijkhuis, "tasarım süreçlerini tanımlamanın birçok yolu olduğunu" kabul etmiş ve tasarım sürecine ilişkin iki baskın, ancak farklı görüşü karşılaştırmışlardır: rasyonel bir problem çözme süreci ve eylem içinde düşünme süreci. Bu iki paradigmanın "dünyaya bakmanın temelde iki farklı yolunu temsil ettiğini" — pozitivizm ve inşacılık — öne sürdüler.[11] Paradigmalar, tasarımın nasıl yapılması gerektiğine ve gerçekte nasıl yapıldığına dair farklı görüşleri yansıtabilir ve her ikisinin de çeşitli isimleri vardır. Problem çözme görüşü "rasyonel model",[12] "teknik rasyonellik"[13] ve "akıl merkezli bakış açısı"[14] olarak adlandırılmıştır. Alternatif görüş ise "eylem içinde yansıma",[13] "birlikte evrim"[15] ve "eylem merkezli bakış açısı"[14] olarak adlandırılmıştır.

Rasyonel model

Rasyonel model, Amerikalı bir bilim adamı olan Herbert A. Simon[16][17] ve iki Alman mühendislik tasarım teorisyeni Gerhard Pahl ve Wolfgang Beitz tarafından bağımsız olarak geliştirilmiştir.[18] Model şöyle anlatılmıştır:

  1. Tasarımcılar, bilinen kısıtlamalar ve hedefler için bir tasarım adayını optimize etmeye çalışırlar.
  2. Tasarım süreci plan odaklıdır.
  3. Tasarım süreci, ayrık bir dizi aşama açısından anlaşılır.

Rasyonel model, rasyonalist bir felsefeye[12] dayanır ve waterfall modelinin,[19] sistem geliştirme yaşam döngüsünün[20] ve mühendislik tasarım literatürünün çoğunun temelini oluşturur.[21]

Rasyonel modelle uyumlu tipik aşamalar aşağıdakileri içermektedir:

  • Üretim öncesi tasarım
    • Tasarım özeti - amaçlanan sonucun ilk ifadesi.
    • Analiz - tasarım hedeflerinin analizi.
    • Araştırma - alandaki veya ilgili konulardaki benzer tasarımların araştırılması.
    • Şartname - bir ürün (ürün tasarım spesifikasyonu)[22] veya hizmet için bir tasarımın gereksinimlerinin belirtilmesi.
    • Problem çözme - tasarımların kavramsallaştırılması ve belgelenmesi.
    • Sunum - tasarımın sunulması.
  • Üretim sırasında tasarım
    • Geliştirme - bir tasarımın devamı ve iyileştirilmesi.
    • Ürün testi - bir tasarımın in situ test edilmesi.
  • Gelecek tasarımlar için üretim sonrası tasarım geri bildirimi
    • Uygulama - tasarımın çevreye tanıtılması.
    • Değerlendirme ve sonuç - yapıcı eleştiriler ve gelecekteki iyileştirmeler için öneriler de dahil olmak üzere sürecin ve sonuçların özeti.
  • Yeniden tasarım - üretim öncesinde, sırasında veya sonrasında herhangi bir zamanda tekrarlanan (düzeltmeler yapılan) tasarım sürecindeki herhangi bir veya tüm aşamalar.

Rasyonel modelin eleştirisi

Rasyonel model, iki temel gerekçeyle yaygın olarak eleştirilmiştir:

  • Tasarımcılar bu şekilde çalışmazlar - kapsamlı ampirik kanıtlar, tasarımcıların rasyonel modelin önerdiği gibi hareket etmediklerini göstermiştir.[13][14][23]
  • Gerçekçi olmayan varsayımlar - bir tasarım projesi başladığında hedefler genellikle bilinmez ve gereksinimler ve kısıtlamalar değişmeye devam eder.[12][24]

Eylem merkezli model

Eylem merkezli bakış açısı, rasyonel modelin karşıtı olan birbiriyle ilişkili kavramlar topluluğuna verilen bir etikettir:[14]

  1. Tasarımcılar, tasarım adaylarını oluşturmak için yaratıcılığı ve duyguları kullanırlar.
  2. Tasarım süreci doğaçlamadır.
  3. Evrensel bir aşama dizisi yoktur - analiz, tasarım ve uygulama, çağdaş ve ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır.[14]

Eylem merkezli bakış açısı ampirist bir felsefeye dayanır ve atik yaklaşım[25] ve metodik geliştirme ile genel olarak tutarlıdır.[26] Önemli ampirik kanıtlar, gerçek tasarımcıların eylemlerini tanımlamada bu perspektifin doğruluğunu desteklemektedir.[23] Rasyonel model gibi, eylem merkezli model de tasarımı araştırma ve bilgi ile bilgilendirilmiş olarak görür.[27]

Tasarım faaliyetine ilişkin en az iki görüş, eylem merkezli bakış açısıyla tutarlıdır. Her ikisi de bu üç temel faaliyeti içerir:

  • Eylem içinde düşünme paradigmasında, tasarımcılar "çerçeveleme", "hamle yapma" ve "hamleleri değerlendirme" arasında gidip gelirler. "Çerçeveleme" sorunun kavramsallaştırılması, yani amaç ve hedeflerin tanımlanması anlamına gelir. Bir "hamle" geçici bir tasarım kararıdır. Değerlendirme süreci tasarımda daha ileri hamlelere yol açabilir.[13]
  • Algılama-evrim-uygulama çerçevesinde, tasarımcılar üç temel faaliyet arasında gidip gelirler. Algılama, hem çerçeveleme hem de değerlendirme hareketlerini içerir. Uygulama, tasarım ögesini inşa etme sürecidir. Birlikte evrim, "tasarım ajanının eşzamanlı olarak tasarım nesnesine ilişkin zihinsel resmini bağlama ilişkin zihinsel resmine dayalı olarak iyileştirdiği ve bunun tersinin de geçerli olduğu süreçtir".[14]

Tasarım döngüsü kavramı, bir fikrin düşünülmesi, ardından görsel veya sözlü iletişim araçlarının (tasarım araçları) kullanılması yoluyla ifade edilmesi, ifade edilen fikrin paylaşılması ve algılanması, son olarak da algılanan fikrin eleştirel bir şekilde yeniden düşünülmesi ile yeni bir döngünün başlatılması ile başlayabilen dairesel bir zaman yapısı[28] olarak anlaşılmaktadır. Anderson bu kavramın, aynı zamanda herhangi bir tasarım fikrinin algılanma aracı olan ifade araçlarının önemini vurguladığına dikkat çekmiştir.[29]

Felsefeler

Özetle
Bakış açısı

Tasarım felsefesi, tasarımın tanımları, varsayımları, temelleri ve çıkarımlarının incelenmesidir. Bunun yanında, kişisel değerler veya tercih edilen yaklaşımlar gibi tasarımı yönlendirmek için birçok gayriresmî 'felsefe' de vardır.

Yaklaşımlar

  • Eleştirel tasarım, tasarlanmış eserleri bir kültürdeki mevcut değerler, ahlak kuralları ve uygulamalara dair somut bir eleştiri veya yorum olarak kullanır. Ayrıca bir tepkiyi tetiklemek için geleceğin yönlerini fiziksel olarak mevcut hale getirebilir.[30][31]
  • Ekolojik tasarım, bir ürün veya hizmetin tüm yaşam döngüsü boyunca çevresel etkilerinin dikkate alınmasını ön planda tutan bir tasarım yaklaşımıdır.[32] Ekotasarım araştırması öncelikle uygulama engellerine, ekotasarım araçları ve yöntemlerine ve diğer araştırma disiplinleriyle kesiştiği noktalara odaklanır.[33]
  • Katılımcı tasarım, sonucun ihtiyaçlarını karşılamasını ve kullanılabilir olmasını sağlamaya yardımcı olmak için tüm paydaşları (çalışanlar, ortaklar, müşteriler, vatandaşlar, son kullanıcılar gibi) tasarım sürecine aktif olarak dahil etmeye çalışarak tasarımda kolektif yaratıcılık uygulamasıdır.[34] Son araştırmalar, tasarımcıların başkalarıyla birlikte ortak tasarım ortamında çalıştıklarında, kendi başlarına fikir ürettikleri zamankinden daha yenilikçi konseptler ve fikirler ürettiklerini öne sürmektedir.[35][36]
  • Bilimsel tasarım, bilimsel bilgiye dayalı endüstriyel tasarım anlamına gelmektedir.[37] Bilim, genel olarak potansiyel veya mevcut bir ürünün etkilerini ve ihtiyacını incelemek ve bilimsel bilgiye dayalı ürünler tasarlamak için kullanılabilmektedir. Örneğin, COVID-19'un yayılımının düşürülmesi için yüz maskelerinin bilimsel tasarımı, filtrasyon performansı, düşürme performansı,[38][39] termal konfor, biyo-çözünürlük ve akış direnci araştırmalarına dayalı olabilir.[40][41]
  • Hizmet tasarımı, bir ürünün ve kullanımıyla ilişkili hizmetin etrafındaki deneyimi tasarlamak veya düzenlemek için kullanılan bir terimdir. Hizmet tasarımı metodolojilerinin amacı, hem kullanıcıların ihtiyaçlarına, hem de hizmet sağlayıcıların yetkinlik ve kabiliyetlerine göre hizmetlerin tasarlanması için en etkili uygulamaları oluşturmaktır.[42][43][44]
  • Sosyoteknik sistem tasarımı, iş düzenlemelerinin ve destekleyici süreçlerin katılımcı bir şekilde tasarlanmasına yönelik bir felsefe ve araçlardır. Kuruluşun amacı, kalite, güvenlik, ekonomi ve temel iş süreçlerinde müşteri gereksinimlerini karşılamak; işyerindeki insan deneyiminin kalitesini artırmak ve toplumun ihtiyaçlarını gözetmek için kullanılır.
  • Kullanıcı merkezli tasarım, tasarlanan şeyin son kullanıcısının ihtiyaçlarına, isteklerine ve sınırlamalarına odaklanmaktadır. Kullanıcı merkezli tasarımın bir yönü de ergonomidir.

Sanatla ilişkisi

Sanat ve tasarım arasındaki sınırlar, büyük ölçüde hem 'sanat' hem de 'tasarım' terimine yönelik bir dizi uygulama nedeniyle bulanıktır. Uygulamalı sanatlar endüstriyel tasarım, grafik tasarım, moda tasarımı ve geleneksel olarak zanaat ögelerini barındıran dekoratif sanatları içerebilir. Grafik sanatlarda (fotoğrafçılıktan illüstrasyona kadar uzanan 2 boyutlu görüntü üretimi), işin üretildiği bağlama ve nasıl alınıp satıldığına bağlı olarak genellikle güzel sanatlar ve ticari sanatlar arasında ayrım yapılır.

Türleri

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.