Zanaat

Zanaat, varlık amacı yararlı olmak olan ve ürettiği eserlerden maddi kazanç sağlayan, günlük ihtiyaçları karşılamaya yarayan ürünler meydana getiren meslektir. Zanaat, sermayeden çok nitelikli emeğe dayalıdır; öğrenimin yanı sıra el becerisi ve ustalık gerektirir.^[1] Bu tür mesleklerin erbâbına zanaatkâr denir.

Kamerun'da bir ahşap oyma ustası bir kutuyu süslerken.

Zanaat ürünleri tek ve öznel olmayabilir; bir zanaatkâr bir eserin benzerlerini çok kez yapılabilir.

Marangozluk, ayakkabıcılık, kuyumculuk (takı üreten), kumaş boyama, çömlekçilik, berberlik, bakırcılık gibi mesleklerin hepsi birer zanaattir. Bir kimsenin zanaatkâr olması için el becerisi gerektiren bir malı veya hizmeti sadece satması değil, bilfiil üretmesi gerekir.

Tarihçe

Zanaatkârlar, el becerileri nedeniyle tarih boyunca pek çok toplumda saygın bir yere sahip olmuşlardır. Sanayi devrimi ile birlikte birçok zanaat yok olmuş, yerini endüstriyel üretime bırakmıştır; diğerleri ise şekil değiştirerek değişen koşullara ayak uydurmuştur.

Geçmişten günümüze çeşitli zanaatler

• 
  Marangoz, 1425
• 
  Terzi, 1425
• 
  Zırhçı, 1425
• 
  Kumaş boyayıcı, 1433
• 
  Eyerci, 1470
• 
  Derici, 1473
• 
  Örmeci, 1524
• 
  Çivici, 1529
• 
  Şapkacı, 1533
• 
  Ayakkabıcı, 1535
• 
  Kürkçü, 1543
• 
  Kuyumcu, 1543
• 
  Tekerlekçi, 1545
• 
  Taş ustası, 1550
• 
  Kılıç ustası, 1564
• 
  Kilitçi, 1600
• 
  Çömlekçi, 1605
• 
  Demirci, 1606
• 
  Bakırcı, 1608
• 
  Silahçı, 1613
• 
  İplikçi, 1616