akide

Türkçe

[a·ki:·de]

Köken

Arapça

Ad

akide (belirtme hâli akideyi, çoğulu akideler)

1. (din) bir şeye inanarak bağlanış, inanç, iman, itikat

   Ahmet Bey, dedi, kim olduğunuzu, akidenizi, kasabada, köylerde ne gibi faaliyet gösterdiğinizi biliyorum. - Nazım Hikmet

2. şekerin kaynatılarak katılaşması yolu ile yapılan, renkli ve kokulu, ağızda güç eriyen şeker, akide şekeri

   Ağızları ve elleri yaladıkları akideden kıpkırmızı bir hâlde geçiyorlardı. - Yahya Kemal Beyatlı

Deyimler

akide şekeri, akideyi bozmak

Çeviriler

çeviriler

Azerice: əqidə (az) Fince: uskomus (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "akide" maddesi