bitik

Türkçe

Ad

bitik (belirtme hâli bitiği, çoğulu bitikler)

1. (halk ağzı) (Kastamonu ağzı), (Sivas ağzı), (Konya ağzı) mektup
2. (edebiyat, halk ağzı) (Çankırı ağzı), (Kastamonu ağzı), (Van ağzı) kitap

Ön ad

bitik (karşılaştırma daha bitik, üstünlük en bitik)

1. yorgunluk veya hastalıktan gücü kalmamış

   Yaşlı ve yaslı kadını, bitik bir hâlde kulübenin köşesinde biraz kımıldanarak buyur etti. - Halikarnas Balıkçısı

2. kötü, fena

   Hoşa gitmeyen cilvelere kalkarlarsa hâlimiz bitiktir. - H. Taner

3. yapışık, dolaşık, ekli

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "bitik" maddesi

Çağatayca

Ad

1. yazı, mektub, ruka ve name, bitmiş, halas ve nabit olmuş
2. dşihun yânı Amuderya ve Rasende, Buharaya tâbi bir küçük kale ismi dir.

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. (edebiyat) kitap

   Irk Bitig.

2. mektup
3. yazma
4. yazı
5. yazış
6. yazılı şey

( Uygurca fal kitabı )

Kaynakça

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.