boynuz

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

boynuz (belirtme hâli boynuzu, çoğulu boynuzlar)

1. (anatomi) Bazı hayvanların başında bulunan, tırnaksı bir maddeden, uzun, kıvrık veya çatallı korunma organı
   • "Boynuzlarına vurdu ve gözlerini kurttan ayırmaksızın yavaşça geri geri sürükledi." - Kemal Tahir
2. (aletler)Kurşun borudan kol alma işleminde kullanılan demirden yapılmış alet.
3. Hacamat yaparken kanı çekmek için kullanılan aletlerden birisi.
4. (müzik) Üzerine delikler açılmış hayvan boynuzundan yapılan, üflemeli bir tür çalgı.
5. (böcekler) Bazı böceklerde başın ön bölümünde bulunan, eklemlerden oluşmuş hareketli duyu alma organı.
6. (demiryolu taşıtları) Tren, tramvay ve troleybüslerin çalışabilmesi için bir hava hattından elektrik akımı almasını sağlayan, ön kısımda yer alan iki kol,arşe
   • Elektrik hattına bağlı iki boynuz ile çalışan troleybüslerin ikide bir boynuzları çıkar, şoför iner, alışkın hareketlerle boynuzu yerine takar ve yola devam ederdi.

Ön ad

boynuz (karşılaştırma daha boynuz, üstünlük en boynuz)

1. Boynuzdan yapılmış
   • Boynuz tarak

Atasözleri

• boynuz kulaktan sonra çıkar, ama kulağı geçer
• deve boynuz ararken kulaktan olmuş

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Horn (de) Eski Türkçe: müngüz‎ (otk) (müngüz) Felemenkçe: hoorn (nl) Fince: sarvi (fi) Fransızca: corne (fr) d İngilizce: horn (en) Karaçay Balkarca: müyüz (krc) Kırım Tatarca: müyüz (crh) Kürtçe: şax (ku) Rusça: рог (ru) (rog) Tatarca: mögez (tt) Türkmence: şah (tk)

Çeviriler

çeviriler

Fince: sarvinen (fi), sarvi- (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "boynuz" maddesi