burunlu

Türkçe

Ön ad

burunlu (karşılaştırma daha burunlu, üstünlük en burunlu)

1. Herhangi bir biçimde burnu olan
2. çıkıntısı olan
   • Hüseyin Emin YENER Urla Cennet İken, sayfa 57 , Moyes Yayıncılık

     "En çok da burunlu, önden kolla çalıştırılan yolcu otobüsleri geçiyordu."

3. kendini beğenmiş, onurlu, kibirli

Deyimler

kanca burunlu, koç burunlu, susak burunlu, uzun burunlu

Çeviriler

çeviriler

Fince: sanajuuri (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "burunlu" maddesi