direkt

Türkçe

Belirteç

direkt

1. Doğru olarak, hiçbir yerde durmadan, duraksız, doğruca

Bu otobüs direkt İstanbul'a gider.

1. Doğrudan, doğrudan doğruya

Sınıfını direkt geçen öğrenci.

Ön ad

direkt (karşılaştırma daha direkt, üstünlük en direkt)

1. Aracısız

İki devlet arasında direkt ilişki yok.

Köken

1. Fransızca direct (fr)