durgun

Türkçe

Ön ad

durgun

1. sakin

   Deniz masmavi, hava durgun, her taraf ılıktı. - R. H. Karay

2. neşesiz, keyifsiz, sessiz

   Öteki durgun bir Anadolu köylüsü idi. - F. R. Atay

3. canlı olmayan, sönük, hareketsiz

   Harp hemen tesirini gösterdi. Piyasa durgun. - Ö. Seyfettin

Çeviriler

çeviriler

Eski Türkçe: turkun‎ (otk) (turkun), turuklanmak‎ (otk) (turuklanmak) Fince: hiljainen (fi), tyven (fi), rauhallinen (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "durgun" maddesi