elem

Ayrıca bakınız: Elam

Türkçe

Ad

elem (belirtme hâli elemi, çoğulu elemler)

1. (fizyoloji) acı, dert
2. (ruh bilimi) keder, üzüntü

Heceleme

Heceleme: e‧lem

Üst kavramlar

[1, 2] his

Örnekler

1. Bu derdi huy edinenler elem çekmez. - N. F. Kısakürek

Türetilmiş kavramlar

[1, 2] elemce, elemcik, elemken, elemle, elemli, elemse, elemsi, elemsiz

Köken

Arapça اَلَمٌ‎ (elem(un))

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "elem" maddesi