eri

Türkçe

Köken

er + -i

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /e.ˈɾi/
• Heceleme: e‧ri

Ad

eri

1. er (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil

Fince

Ön ad

eri

1. ayrı (erillinen)

Korsikaca

Ad

eri

1. (zaman) dün

Belirteç

eri

1. (zaman) dün

Zazaca

Söyleniş

• Heceleme: e‧ri

Ünlem

eri d

1. yahu (kadınlara)

   Eri tı vana se? — Sen ne diyorsun yahu?