etme

Türkçe

Söyleniş

• (fiil): IPA^(anahtar): /ˈet.me/
• (isim): IPA^(anahtar): /et.ˈme/
• Heceleme: et‧me

Köken 1

Osmanlı Türkçesi ایتم‎.

Ad

etme (belirtme hâli etmeyi, çoğulu etmeler), sahiplik şekli etme -si

1. etmek işi

   zıt anlamlısı: etmeme

2. (iktisat, mecaz) ödeme

   zıt anlamlısı: ödememe

Çekimleme

etme adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		etme	etmeler
belirtme		etmeyi	etmeleri
yönelme		etmeye	etmelere
bulunma		etmede	etmelerde
ayrılma		etmeden	etmelerden
tamlayan		etmenin	etmelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	etmem	etmelerim
	belirtme	etmemi	etmelerimi
	yönelme	etmeme	etmelerime
	bulunma	etmemde	etmelerimde
	ayrılma	etmemden	etmelerimden
	tamlayan	etmemin	etmelerimin
2. tekil	yalın	etmen	etmelerin
	belirtme	etmeni	etmelerini
	yönelme	etmene	etmelerine
	bulunma	etmende	etmelerinde
	ayrılma	etmenden	etmelerinden
	tamlayan	etmenin	etmelerinin
3. tekil	yalın	etmesi	etmeleri
	belirtme	etmesini	etmelerini
	yönelme	etmesine	etmelerine
	bulunma	etmesinde	etmelerinde
	ayrılma	etmesinden	etmelerinden
	tamlayan	etmesinin	etmelerinin
1. çoğul	yalın	etmemiz	etmelerimiz
	belirtme	etmemizi	etmelerimizi
	yönelme	etmemize	etmelerimize
	bulunma	etmemizde	etmelerimizde
	ayrılma	etmemizden	etmelerimizden
	tamlayan	etmemizin	etmelerimizin
2. çoğul	yalın	etmeniz	etmeleriniz
	belirtme	etmenizi	etmelerinizi
	yönelme	etmenize	etmelerinize
	bulunma	etmenizde	etmelerinizde
	ayrılma	etmenizden	etmelerinizden
	tamlayan	etmenizin	etmelerinizin
3. çoğul	yalın	etmesi etmeleri
	belirtme	etmesini etmelerini
	yönelme	etmesine etmelerine
	bulunma	etmesinde etmelerinde
	ayrılma	etmesinden etmelerinden
	tamlayan	etmesinin etmelerinin

Alt kavramlar

• (küçük veya büyük abdestini yapma): altına etme

• acemilik etme,
• akıl etme,
• aşüftelik etme,
• ayırt etme,
• aylaklık etme,
• bahis etme,
• bahsetme,
• bahşetme,
• baş etme,
• derdest etme,
• devalüe etme,
• dua etme,
• elde etme,
• farz etme,
• feshetme,
• gıybet etme,
• haberdar etme,
• hac etme,
• hâlletme,
• hamdetme,
• hatmetme,
• hibe etme,
• himmet etme,
• idrâk etme,
• ihmâl etme,
• ikrâr etme,
• iktizâ etme,
• imtinâ etme,
• intibak etme,
• inşa etme,
• irâde etme,
• irtikābetme,
• itimat etme,
• ittibâ etme,
• kabul etme,
• kelâm etme,
• kesbetme,
• laf etme,
• lağvetme,
• leffetme,
• mağfiret etme,
• mağlup etme,
• münakaşa etme,
• müsaade etme,
• mütalaa etme,
• nazar etme,
• nefret etme,
• nefyetme,
• neshetme,
• pazarlık etme,
• reddetme,
• rica etme,
• serdetme,
• seyahat etme,
• söz etme,
• şerh etme,
• şükretme,
• taarruz etme,
• tahakkuk etme,
• takdir etme,
• tasdik etme,
• tavsiye etme,
• tâyin etme,
• tebellüğ etme,
• tebdil etme,
• temenni etme,
• tenzih etme,
• tercüme etme,
• terfî etme,
• terk etme,
• teslim etme,
• tespit etme,
• tetebbu etme,
• tetkik etme,
• tevessül etme,
• teyit etme,
• tövbe etme,
• ümit etme,
• vahyetme,
• yardım etme,
• zemmetme,
• zikretme

Deyimler

etmek işi

etme eyleme etme eyleme dünyası gününü gün etme

Türetilmiş kavramlar

• edebilme, ededurma, edeyazmama, edilme, etmek, etmeyken, etmeyle, etmeyse, ettirme

Çeviriler

etmek işi

Almanca: Tun (de) n Fince: tekeminen (fi), suorittamien (fi), maksaminen (fi) İngilizce: making (en) İsveççe: görande (sv)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "etme" maddesi

Köken 2

Eylem

etme

1. etmek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi

Zıt anlamlılar

• et