ferman

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

ferman (belirtme hâli fermanı, çoğulu fermanlar)

1. Emir
2. (tarih) Osmanlı Devleti'nde padişahın verdiği, uyulması gerekli hükümleri taşıyan yazılı buyruk; yarlık
   • İstanbul'dan çıkar padişahın fermanı. Gökte döner mızrağının yalmanı. - Halk türküsü

Deyimler

ferman çıkmak, ferman dinlemek, ferman dinlememek

Atasözleri

gönül ferman dinlemez

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ferman" maddesi