fino

Türkçe

Köken

İtalyanca

Ad

fino (belirtme hâli finoyu, çoğulu finolar)

1. (köpekgiller) çok tüylü küçük köpek türü
   • Cem KALENDER, 2009 Klan, sayfa 190 , Kavis Kitap

     "Fino gibi onun bunun peşinden gidiyorsun."

   • Emrah POLAT, 2015 Köpek Adamlar, sayfa 98 , İletişim Yayınları

     "Çakırlar'daki itler burdakilerin yanında fino gibi kalır be Timur!"

2. dalkavuk, yağcı

İdo dili

Ad

fino

1. bitiş

Zazaca

Eylem

fino

1. fiştene sözcüğünün üçüncü tekil şahıs eril geniş zaman çekimi