iken

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ایكن‎

Söyleniş

• IPA^(anahtar): iˈken
• Heceleme: i‧ken

Belirteç

iken

1. -dığı/-diği hâlde, -diği zaman, esnasında

Atasözleri

• Ağaç yaş iken eğilir
• Bostan gök iken pazar yapılmaz
• Tok iken yemek yiyen, mezarını dişiyle kazar

Çeviriler

iken

Almanca: als (de) Fince: kuin (fi) Osmanlı Türkçesi: ایكن‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "iken" maddesi

Çağatayca

Ad

1. ekin
2. arkanın ekilir tarafı

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.