kavalye

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قاوالیه‎ (kavalye) sözcüğünden devralındı, Fransızca cavalier sözcüğünden.

Söyleniş

• Heceleme: ka‧val‧ye

Ad

kavalye (belirtme hâli kavalyeyi, çoğulu kavalyeler)

1. Kadına, dansta eş olan veya bir yerde, toplantıda arkadaşlık eden erkek.
   • Kadınların karşısına da yine bekârlardan ve karısı yanında olmayan erkeklerden bir kavalye grubu diziliyordu. — Reşat Nuri Güntekin
2. (mecaz) Kibar erkek.

Çeviriler

çeviriler

Ek okumalar

• Türk Dil Kurumuna göre "kavalye" maddesi