kucak

Türkçe

Ad

kucak (belirtme hâli kucağı, çoğulu kucaklar)

1. (anatomi) açık kollarla göğüs arasındaki bölüm, aguş
   • Kucağımdaki yavrumla yapayalnız kalmıştık. - Sermet Muhtar Alus
2. herhangi bir durumun veya şeyin sınırlarının arası, iç
   • Oralar her saldırganlıktan korunmuş Türk kucağı idi. - Ruşen Eşref Ünaydın
3. (mecaz) ortam, ocak
   • On yıl var ayrıyım Kına Dağı'ndan. Baba ocağından, yâr kucağından. - Faruk Nafiz Çamlıbel

Ön ad

kucak (karşılaştırma daha kucak, üstünlük en kucak)

1. (ölçü birimleri) açık kollarla göğüs arasına sığabilen miktarda olan

Deyimler

ana kucağı, kucak çocuğu, kucak dolusu, kucak kucağa, kucak kucak, kucaktan kucağa,

Çeviriler

çeviriler

Azerice: qucaq (az), ağuş (az) Eski Türkçe: kuçak‎ (otk) (kuçak), kuçam‎ (otk) (kuçam) Fince: syli (fi) İngilizce: embrace (en)*Kürtçe: nav (ku), pêş (ku) Özbekçe: quchoq (uz) Rusça: объятия (ru) (obʺyatiya), охапка (ru) (ohapka) Tatarca: qoçaq (tt) Türkmence: gucak (tk)

Çeviriler

çeviriler

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kucak" maddesi

Çağatayca

Ad

1. ağoş
2. koç adam, cesur, koca

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe quc

Ad

kucak

1. kucak