merci

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مرجع‎, Arapça مَرْجِعٌ‎ (marciʿun)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /meɾ.ˈd͡ʒiː/
• Heceleme: mer‧ci

Ad

merci (belirtme hâli merciyi, çoğulu merciler) , sahiplik şekli merci -si

1. başvurulacak yer veya makam

   O devirlerde devletin yüksek kademeli mercilerine 'kapu' denirdi. — S. Ayverdi

Türetilmiş kavramlar

• mercice,
• mercici,
• mercicik,
• mercili,
• mercisiz,
• merciye,
• merciyken,
• merciyle,
• merciyse

Çeviriler

merci

Almanca: Amt (de) n Arapça: مَرْجِعٌ‎ (ar) e (marciʿun) Azerice: mərci (az), instansiya (az) Fince: virasto (fi) İngilizce: governmentagency (en) İsveççe: verk (sv) Türkçe: Osmanlı Türkçesi: مرجع‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "merci" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de merci

Fransızca

Söyleniş

• Heceleme: mer‧ci

Ünlem

merci

1. teşekkürler

Türetilmiş kavramlar

• merci beaucoup