muteber

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi معتبر‎, Arapça مُعْتَبَر‎ (muʿtebar)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /muːteˈbeɾ/
• Heceleme: mu‧te‧ber

Ön ad

muteber (karşılaştırma daha muteber, üstünlük en muteber)

1. değerli, kıymetli.
2. güvenilir, inanılır.
3. hatırı sayılır, itibarı olan, saygın, sözü geçer.
4. (hukuk) geçerli

Atasözleri

• (değerli, kıymetli): Kehlesi muteber olur, talihi yaver gidenin

Çeviriler

itibarı olan

Arapça: مُعْتَبَر‎ (ar) e (muʿtebar) Osmanlı Türkçesi: معتبر‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "muteber" maddesi