uyak

Türkçe

Köken

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): uˈjac, (çoğulu) ujacˈlaɾ
• Heceleme: u‧yak

Ad

uyak (belirtme hâli uyağı, çoğulu uyaklar)

1. Şiirde dizeler sonundaki eş sesli sözcük veya aynı görevde olmayan, ses bakımından benzeşen ek

Eş anlamlılar

1. kafiye

Çeviriler

kafiye — bakınız kafiye

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "uyak" maddesi

Çağatayca

Ad

1. Sincap karnının ve boğazının altındaki deri, altı ayı

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.