vesile

Türkçe

[ve·si:·le]

Köken

Arapça

Ad

vesile (belirtme hâli vesileyi, çoğulu vesileler)

1. sebep, bahane

   “Arkadaşlar birer vesile ile dağıldılar ve beni Besim Bey'le yalnız bıraktılar.” - M. Ş. Esendal

2. elverişli durum, fırsat

   Biz, ancak her vesile ile bize yapılan yersiz hakaretlere, istihfaf ve tezyiflere layık olmadığımızı söylüyoruz. - Asaf Halet Çelebi

Çeviriler

çeviriler

Azerice: bəhanə (az), fürsət (az) Fince: syy (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "vesile" maddesi