Мәгърифәтчелек (төшенчә)

Мәгърифәтчелек (рус. Просвеще́ние) — гыйлем һәм мәдәниятне башкаларга тапшыру, халык арасында җәелдерү эшчәнлеге.^[1].

Иммануил Кант

Мәгърифәтчелек — кешенең үз гаебе аркасында яши торган балигълыкка җитмәгәнлек хәленнән чыгуы. Балигълыкка җитмәгәнлек берәүнең үз башын башкасы ягыннан җитәкләве булмаганда куллана алмавы. Үз гаебе аркасындагысы исә — карарлар ала алмаганлыктан түгел — башка берәүнең җитәкчелеге булмаганда аны куллануга тәвәккәллеге һәм кыюлыгы җитмәгәнлектән. [Гораций'ның] Sapere aude! — үз зиһенеңне кулланырга кыю бул! — мәгърифәтчелекнең шигаре булып чыга.

— Иммануил Кант. «Ответ на вопрос: что такое Просвещение?» алман. «Beantwortung der Frage: Was ist Aufklaerung?» (1784)^[2]

Мәгърифәтчелек
Моңа өлешчә туры килә	Q16688937? һәм белем[d]

Оештырылган мәгърифәтчелек эшчәнлеге мәгариф дип атала.

Шулай ук карагыз

• Мәгърифәтчелек (агым)
• Мәгърифәтчелек чоры
• Сәйяр