Pianura

In zeografia, ła pianura ła ze na granda area guałiva formà da tera e pozisionà a na senplega altitudine e caraterizà da rełievi rełativamenti bazi o poco asentuà. De sołito ła vien formà da depoziti ałuvionai de fiumi drio on pariodo de tenpo. Ła pianuna ła połe eser pì adatà dai altopiani, da łe cołine o da łe montanje a spesifeghe coltivasion agricołe, spese cuando ghe ze cuantità de acua. Storegamente łe pianure łe ze stà tra łe pime are indove se ga sviłupà ła mecanizasion agraria^[1].

Pianura de Mesara

Na pianura in Svèsia

Vedua de l'alta pianura inte'l teritorio de Origgio, inte l'Alto miłaneze

Tipołozia

Ghe ze vari tipołozie de pianure.

In baze ai procesi zeołozeghi che łe ga orizenà se połe destinguere:

• pianune ałuvionałi, overosipia formà da detriti portà dai fiumi, laghi e mari,
• pianure tetoneghe, łe ze łe pianure formà grasie al sołevamento de ła crosta terestre,
• pianure volcaneghe, che łe se ga formà par el depozito de materia gomità dai volcani.

In baze a łe carateristeghe zeografeghe se połe parłare invese de:

• pianura interna, se pozisionà rento a na masa continentałe, in zenere in rełevante destansa da ła costa.
• pianura periferega, se pozisionà invese a ła pariferia de na masa continentałe, cosita che in zenare coinside co na pianura costiera,
• pianura ondołada, se prezenta picołe ondołasion,
• pianura in pendensa, co na debole inclinasion.

Łe aree de pianura oncora par łe carateristeghe morfołozeghe łe vien tante volte definie anca in baze a łe soje altimetriche, considerà cosiita par destinguere dai altopiani. Par ezenpio in Itàlia łe zone considerà ufisialmente come pianura łe ga na altitudine no superior ai 200 m s.l.m.