Topònemo

El topònemo (dal grego τόπος, tòpos, "liogo", e ὄνομα, ònoma, "nome") el ze el nome pròpio de un liogo zeogràfego.

El so stùdio, ła toponomàstega, ła entra inte ła categoria pì granda de ła onomàstega, o sia el stùdio del signifegà e de l'orìzane de un nome pròpio, che el sìpia de un posto o de na persona (in sto cazo se parla de antroponomàstega).

Clasifegasion

Dei topònemi se ghe destìngue:

• i idrònemi, riferii a corsi de àcua (ez.

Reno, da ła raiza gàłega *rēno- ‘fiume’);

• i limnònemi, riferii a laghi (ez.

Benaco, dal sèltego *bennacos ‘cornudo’);

• i orònemi, riferii a sime montagnoze (ez.

Alpi Penine, da l'antigo itàłego (osco, Piceno, vestino)*pennos ‘somità’);

• i pałeònemi, riferii a sentri abitai (ez.

Milano, dal latin Mediolanum ‘piana de mezo’);

• i corònemi, riferii a rejon (ez.

Cadore, dal latin*catubri(g)um ‘rocaforte’)^[1]

• i odònemi, riferii a vie, piase, strade