Èdè Árámáìkì

Èdè Árámáìkì je ara èdè Sèmítíìkì (Semitic). Àwon tí ó ń so èdè yìí tó egbèrún lónà igba ní Ìráànù (Iran) àti Ìráàkì (Iraq) pèlú òpòlopò àwon mìíràn tí wón tún ń so ó ní Ààrin gbùngbùn ìlà-òòrùn àgbáyé (Middle tast). Láti séńtúrì kefà ni wón ti ń fi Árámáìkì àtijó (Classical Aramaic) ko nnkan sílè ní Ààrin gbingbein ìlà-oòrùn àgbáyé (Middle East). Hébéérù ni ó wá gba ipò rè gégé bí èdè tí àwon júù ń so.

Aramaic
ארמית Arāmît, ܐܪܡܝܐ Armāyâ/Ārāmāyâ
Ìpè	/arɑmiθ/, /arɑmit/, /ɑrɑmɑjɑ/, /ɔrɔmɔjɔ/
Sísọ ní	Iran, Iraq, Israel, Lebanon, Syria, Turkey
Agbègbè	Throughout the Middle East, Europe and America.
Ìye àwọn afisọ̀rọ̀	2,200,000
Èdè ìbátan	Afroasiatic Semitic West Semitic Central Semitic Northwest Semitic Aramaic
Sístẹ́mù ìkọ	Aramaic abjad, Syriac abjad, Hebrew abjad, Mandaic alphabet with a handful of inscriptions found in Demotic[1] and Chinese[2] characters.
Àwọn àmìọ̀rọ̀ èdè
ISO 639-3	variously: arc – Imperial and Official Aramaic (700-300 BCE) oar – Old Aramaic (before 700 BCE) aii – Assyrian Neo-Aramaic aij – Lishanid Noshan amw – Western Neo-Aramaic bhn – Bohtan Neo-Aramaic bjf – Barzani Jewish Neo-Aramaic cld – Chaldean Neo-Aramaic hrt – Hértevin huy – Hulaulá kqd – Koy Sanjaq Surat lhs – Mlahsô lsd – Lishana Deni mid – Modern Mandaic myz – Classical Mandaic sam – Samaritan Aramaic syc – Syriac (classical) syn – Senaya tmr – Jewish Babylonian Aramaic trg – Lishán Didán tru – Turoyo

Èka-èdè ìwò-oòrùn èdè yìí (Western dialect) ni èdè tí Jéésù Kristì àti àwon omo èyìn rè ń so. Èka-èdè kán tí ó wá láti ara èka-èdè yìí ni wón sì ń so ní àwon abúlé kan ní ilè Síríà àti Lébánóònù.

Ní nnkan bíi séńtúrì kéje ni èdè Lárúbáwá gba ipò èdè Árámáìkì. Èka-èdè apá ìwo-oòrùn èdè yìí tí a ń pè ní Síríàkì (Syricac) ni àwon ìjo Àgùdà ará fíríàkì (Syriac Catholic) ń lò.

Álúfábéètì méjìlélógún ni èdè yìí ní. Èdè yìí sì se pàtàkì nítorí pé láti ara rè ni Hébéérù, Lárúbáwá àti àwon èdè mìíràn ti dìde.