Барока
культурная плыня / From Wikipedia, the free encyclopedia
Баро́ка (па-італьянску: barocco — «дзіўны»; па-партугальску: perola barroca — «пэрліна няправільнай формы»; існуюць і іншыя здагадкі пра паходжаньне гэтага слова) — характарыстыка эўрапейскай культуры XVII—XVIII стагодзьдзяў, цэнтрам якой была Італія. Стыль барока зьявіўся ў XVI—XVII стст. у італьянскіх гарадах: Рыме, Мантуі, Вэнэцыі, Флярэнцыі. Менавіта эпоху барока прынята лічыць пачаткам трыўмфальнага шэсьця «заходняй цывілізацыі».
На ўсходнеславянскіх землях барока ўпершыню зьявілася ў Беларусі. У адрозьненьне ад некаторых іншых краінаў склалася ў арыгінальную школу[1].