Геалагічная эра
From Wikipedia, the free encyclopedia
Геалагі́чная э́ра — буйное падраздзяленне геахраналагічнай шкалы, якое адпавядае вялікаму этапу развіцця літасферы, жывёльнага і расліннага свету ў геалагічнай гісторыі Зямлі, на працягу якога сфарміраваўся поўны стратыграфічны аб'ём эратэмы.
Больш інфармацыі Сегменты скальных (пластоў) у хранастратыграфіі, Перыяды часу ў геахраналогіі ...
п г | ||
Сегменты скальных (пластоў) у хранастратыграфіі | Перыяды часу ў геахраналогіі | Notes |
---|---|---|
4 агулам, паўмільярда гадоў і больш | ||
10 агулам, некалькі соцень мільёнаў гадоў | ||
дзясяткі мільёнаў гадоў | ||
мільёны гадоў | ||
менш, чым ярус/век, не выкарыстоўваецца ICS тэрміналогіяй |
Закрыць
Тэрмін «геалагічная эра» прапанаваў у 1873—1874 швейцарскі геолаг Э. Рэнеўе.
Геалагічная эра падпарадкавана эону і падзяляецца на перыяды. Працягласць геалагічных эр у фанеразойскім эоне змяншаецца ад больш старажытных да маладых (палеазойская эра — каля 340 млн гадоў, мезазойская эра — больш за 163 млн гадоў, кайназойская эра — каля 67 млн гадоў).