Жамойцкае біскупства
From Wikipedia, the free encyclopedia
Жамойцкае біскупства, Жамойцкая дыяцэзія (у XV—XVI стагоддзях таксама Медніцкае біскупства) — царкоўна-адміністрацыйная адзінка Рымска-Каталіцкай царквы ў Вялікім Княстве Літоўскім, Рускім і Жамойцкім з цэнтрам у Медніках (Ворнях).
Прызначалася для жамойтаў (тым часам для ліцвінаў у Вялікім Княстве Літоўскім існавала Віленскае біскупства) і ахопліва парафіі літоўскай Жамойці — Жамойцкага староства і Упіцкага павета Троцкага ваяводства[1], прэтэндавала на частку Ковенскага павета (Ваўкавішкі, зарэчная ковенская частка Кейданаў[2] і іншыя)[3]. Населеныя жамойтамі землі таксама ўваходзілі ў склад Самбійскага біскупства Прусіі (ужо ў 1435 годзе Базельскі царкоўны сабор задаволіў просьбу біскупа самбійскага Міхала Юнгэ дазволіць карыстацца ў царкоўным жыцці мовамі мясцовых насельнікаў Самбіі, у тым ліку «мовай жамойтаў»[5])[6].