Κεντρική Σερβία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Κεντρική Σερβία (σερβικά: Централна Србија / Centralna Srbija), που αναφέρεται επίσης ως Κυρίως Σερβία (Ужа Србија / Uza Srbija), είναι το τμήμα της Σερβίας που βρίσκεται μεταξύ των επαρχιών της Βοϊβοντίνα και του Κοσσυφοπεδίου (Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια). Το Κοσσυφοπέδιο διακήρυξε την ανεξαρτησία του το 2008. Η Κεντρική Σερβία είναι ένας όρος που χρησιμοποιειται προς διευκολυνση και δεν αφορά διοικητική διαίρεση της Σερβίας, καθώς δεν έχει οποιασδήποτε μορφής ξεχωριστή διοίκηση. Μέχρι το 2009 αποτελούσε στατιστική περιοχή. Με το σχηματισμό των νέων στατιστικών περιοχών της Σερβίας κατά την περίοδο 2009-2010, έχει διαιρεθεί σε τρεις νέες περιοχές, την Περιοχή του Βελιγραδίου, την Περιφέρεια της Νότιας και της Ανατολικής Σερβίας, και την Περιφέρεια Σουμανδίας και Δυτικής Σερβίας.[1]
Η Κεντρική Σερβία αποτελεί τον ιστορικό πυρήνα της σύγχρονης Σερβίας, που προέκυψε από τη Σερβική Επανάσταση (1804–17) και τους πολέμους, που ακολούθησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[2] Τον επόμενο αιώνα, η Σερβία σταδιακά επεκτάθηκε νότια, αποκτώντας τη Νότια Σερβία, το Κοσσυφοπέδιο, το Σάντζακ και τη Μακεδονία του Βαρδάρη, ενώ το 1918 - μετά τη συνένωση και προσάρτηση του Μαυροβουνίου και τη συνένωση των Αυστριακών εδαφών αριστερά του Δούναβη και του Σάβου (Βοϊβοντίνα) - συγχωνεύθηκε με άλλα Νοτιοσλαβικά εδάφη στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Τα σημερινά σύνορα της Κεντρικής Σερβίας ορίστηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Σερβία έγινε δημοκρατία εντός της ΣΟΔ Γιουγκοσλαβίας, με το Κοσσυφοπέδιο και τη Βοϊβοντίνα ως αυτόνομες επαρχίες της.