Οι υπέροχοι εραστές
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι υπέροχοι εραστές (γαλλικός τίτλος: Les Amants magnifiques) είναι πεντάπρακτη κωμωδία-μπαλέτο, αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής συνεργασίας του Μολιέρου και του Ζαν-Μπατίστ Λυλί, ο οποίος επιμελήθηκε τη σύνθεση της μουσικής.[1]
Εξώφυλλο της έκδοσης του 1682. | |
Συγγραφέας | Μολιέρος |
---|---|
Γλώσσα | Γαλλικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1670 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1670 |
Μορφή | όπερα |
Θέμα | αστρολογία |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το έργο παρουσιάστηκε με την ευκαιρία του καρναβαλιού τον Φεβρουάριο του 1670, κατά τη διάρκεια εορταστικών εκδηλώσεων για την ψυχαγωγία της βασιλικής αυλής στο κάστρο του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι. Κατά τη διάρκεια αυτής της παράστασης ο Λουδοβίκος ΙΔ ' ανέβηκε στη σκηνή για τελευταία φορά ως χορευτής, συμμετείχε με δύο ρόλους, ως Ποσειδώνας και ως Απόλλωνας. Ο Μολιέρος εμφανίστηκε στον ρόλο του Κλητίδη, γελωτοποιού της αυλής. Η κωμωδία παρουσιάσθηκε στο Παρίσι τον Οκτώβριο 1688.[2]
Πίσω από τη μουσική, τα χορευτικά και τη συναισθηματική και ρομαντική πλοκή - δύο αντίπαλοι πρίγκιπες διεκδικούν το χέρι μιας νεαρής πριγκίπισσας που είναι ερωτευμένη με έναν γενναίο κοινό, ο οποίος τελικά την κερδίζει -, ο Μολιέρος στόχευε στην κριτική της αστρολογίας, ιδιαίτερα μέσω του χαρακτήρα του Ανάξαρχου, ενός τσαρλατάνου αστρολόγου.[3]
Ο Ζωρζ Κουτόν, γνωστός Γάλλος θεατρολόγος της εποχής του Μολιέρου, συνόψισε το ηθικό αποτέλεσμα της παράστασης: «Αυτή η παράσταση έδωσε ένα μάθημα λογικής σε μια βασιλική αυλή και σε έναν πολιτισμό που το χρειαζόταν.»[4]
Το έργο είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά και προβεβλημένα έργα του Μολιέρου, αποτελεί όμως ένα από τα πιο σημαντικά έργα στην ιστορία του γαλλικού μπαρόκ θεάτρου.