Αλβανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας
διακήρυξη ανεξαρτησίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αλβανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας (αλβανικά: Shpallja e Pavarësisë ή Deklarata e Pavarësisë) ήταν η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ανεξάρτητη Αλβανία ανακηρύχθηκε στον Αυλώνα στις 28 Νοεμβρίου 1912. Έξι ημέρες αργότερα, η συνέλευση του Αυλώνα σχημάτισε την πρώτη κυβέρνηση της Αλβανίας, της οποίας ηγούνταν ο Ισμαήλ Κεμάλ και η Γερουσία (Pleqnia).
Η επιτυχία της αλβανικής εξέγερσης του 1912 έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα στις γειτονικές χώρες πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν αδύναμη.[1] Το Βασίλειο της Σερβίας αντιτάχθηκε στο σχέδιο για τη δημιουργία αλβανικού βιλαετίου, προτιμώντας τον διαμοιρασμό του ευρωπαϊκού εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ των τεσσάρων Βαλκάνιων συμμάχων.[2] Οι σύμμαχοι σχεδίαζαν την κατανομή του ευρωπαϊκού εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ τους και εν τω μεταξύ το έδαφος που κατακτήθηκε κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο συμφωνήθηκεε να έχει το καθεστώς της Συγκυριαρχίας.[2] Αυτός ήταν ο λόγος που ο Ισμαήλ Κεμάλ συγκάλεσε ένα Παναλβανικό Συνέδριο στον Αυλώνα.[3]