Διακήρυξη Σουμάν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Διακήρυξη Σουμάν, ή Σχέδιο Σουμάν[1][2] ήταν μια πρόταση για την υπαγωγή της γαλλικής και δυτικογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα υπό μια ενιαία αρχή, που αργότερα έγινε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Η Διακήρυξη έγινε από τον Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών, Ρομπέρ Σουμάν (Robert Schuman), στις 9 Μαΐου 1950 (σήμερα γιορτάζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως «Ημέρα της Ευρώπης»), την επομένη της πέμπτης επετείου από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η συμμαχία άνοιξε αργότερα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Απώτερος στόχος ήταν η ειρήνευση των σχέσεων, ιδίως μεταξύ Γαλλίας και Δυτικής Γερμανίας, μέσω της σταδιακής πολιτικής ολοκλήρωσης που θα επιτευχθεί με τη δημιουργία κοινών συμφερόντων. Ο Σουμάν είπε ότι «η συνένωση των χωρών της Ευρώπης απαιτεί την εξάλειψη της μακραίωνης αντίθεσης της Γαλλίας και της Γερμανίας ... η αλληλεγγύη στην παραγωγή που έχει καθιερωθεί με αυτόν τον τρόπο θα καταστήσει σαφές ότι οποιοσδήποτε πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας δεν γίνεται απλώς κάτι το αδιανόητο, αλλά και πρακτικά αδύνατο[3]».
Ο Κόνραντ Αντενάουερ (Konrad Adenauer), πρώτος μεταπολεμικός Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, απάντησε θετικά στη Διακήρυξη, όπως και οι κυβερνήσεις της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Ιταλίας και του Λουξεμβούργου. Στις 18 Απριλίου 1951, τα έξι ιδρυτικά μέλη υπέγραψαν τη Συνθήκη των Παρισίων που δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα – την πρώτη υπερεθνική κοινότητα της Ευρώπης, η οποία άνοιξε το δρόμο για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και στη συνέχεια την Ευρωπαϊκή Ένωση[4].