Εθνική Ενότητα (Ισραήλ)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Εθνική Ενότητα (εβραϊκά: המחנה הממלכתי)[6], είναι μια φιλελεύθερη και εθνικο-φιλελύθερη σιωνιστική πολιτική συμμαχία στο Ισραήλ, που υποστηρίζει την πολιτική εποικισμών[2] και την κατάληψη της Παλαιστίνης[7]. Αποτελείται από την Γαλανόλευκη Συμμαχία και το κόμμα Νέα Ελπίδα. Ιδρύθηκε στις 14 Αγούστου του 2022. Ηγέτης της συμμαχίας είναι ο Μπένιαμιν Γκανς. Η συμμαχία δημιουργήθηκε για να συμμετάσχει στις ισραηλινές βουλευτικές εκλογές του 2022.
Εθνική Ενότητα המחנה הממלכתי | |
---|---|
Ηγέτης | Μπενιαμίν Γκανς |
Ιδρυτής | Μπένιαμιν Γκανς Γκιντεόν Σαάρ Γκαντί Εϊσενκότ |
Ίδρυση | 2022 |
Ιδεολογία | Φιλελεύθερος σιωνισμός[1] Εθνικός φιλελευθερισμός Υπέρ εποικισμών[2] Δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις |
Πολιτικό φάσμα | Κεντροδεξιά[3] Κέντρο[4] Συγκρητισμός[5][lower-greek 1] |
Χρώματα | Κυανό Βαθύ μπλε |
Κνέσετ | 12 / 120 |
Σύμβολο εκλογών | |
כן | |
Ιστότοπος | |
machane.org.il | |
Πολιτικό σύστημα Ισραήλ Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Πρόκειται για μία συμμαχία με πολυδιάστατες πολιτικές θέσεις. Σύμφωνα με τον ίδιον, ο Γκανς υποστηρίζει δεξιές θέσεις σε ζητήματα ασφάλειας, πιο αριστερές σε ζητήματα κοινωνικο-οικονομικής ευαισθησίες, αλλά φιλελεύθερες σε καθαρά οικονομικά ζητήματα[8]. Από την άλλη το κόμμα Νέα Ελπίδα είναι ένα συντηρητικό κόμμα. Σε ότι αφορά τους Άραβες και την Παλαιστίνη, ενώ φαίνεται να επιθυμεί θετικές σχέσεις με τις μειονότητες συμπεριλαμβανομένων των Αράβων, ο Γκανς υποστηρίζει την κατάληψη των Παλαιστινιακών εδαφών και δείχνει υποστήριξη στις πολιτικές εποικισμών.
Το κόμμα αποτελεί επικριτή του επικεφαλής του Λικούντ και προέδρου της χώρας Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον οποίον κατηγορεί για αυταρχισμό. Πρωταγωνίστησε στις διαδηλώσεις κατά των μεταρρυθμίσεων του δικαστικού συστήματος το 2023, μαζί με σύσσωμη την αντιπολίτευση της χώρας. Κατά το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ το 2023, η Εθνική Ενότητα ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη της αντιπολίτευσης της χώρας που συμμετείχε μαζί με τα κόμματα της -πρώην πλέον- κυβέρνησης, σε μία νέα κυβέρνηση πολέμου με ξεκάθαρη θέση εναντίον των Παλαιστινίων. Ταυτόχρονα συνέχισε να κατηγορεί την (πρώην) κυβέρνηση για τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις και για αυταρχισμό αλλά και επιπλέον για την λανθασμένη αντιμετώπιση του ζητήματος της Χαμάς. Όλα τα παραπάνω, συντέλεσαν στην δημοσκοπική εκτόξευση του κόμματος σε ποσοστό 40%[9] (από ποσοστά κάτω του 30% που έδειχνε πριν τον πόλεμο[10][11] ή του 12% που έλαβε στις πρόσφατες εκλογές[12]).