Εξάβιβλος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Εξάβιβλος ή Πρόχειρον νόμων (λατινικά: Promptuarium[1] / Προμπτοάριουμ, ρωσικά: Шестикнижжя[2]/ Σεστικνίζα) είναι Βυζαντινή νομική πραγματεία του 14ου αιώνα (1344-1345) του νομικού και ανώτατου δικαστικού Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου, στην οποία περιέχεται μεγάλο εύρος βυζαντινών νομικών κειμένων και πηγών. Χρησιμοποιήθηκε ευρέως στα Βαλκάνια[3][4] κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το 1835, το έργο αυτό υιοθετήθηκε με βασιλικό διάταγμα ως ο επίσημος αστικός κώδικας του νεοϊδρυθέντος Ελληνικού κράτους, όπου και παρέμεινε σε ισχύ ως το 1946.[5] Η πρώτη έντυπη έκδοση του έγινε στο Παρίσι το 1540.
Γρήγορες Πληροφορίες Συγγραφέας, Γλώσσα ...
Η αρχική σελίδα της πρώτης έντυπης έκδοσης (Παρίσι 1540) του Προχείρου ή Εξάβιβλου του Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου | |
Συγγραφέας | Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος |
---|---|
Γλώσσα | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο