Επαμεινώνδας
Αρχαίος Έλληνας στρατηγός και πολιτικός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Επαμεινώνδας (418 π.Χ. – 4 Ιουλίου 362 π.Χ.) ήταν Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική ηγεμονία και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη–κράτος με εξέχουσα θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους, οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη επί 230 χρόνια, μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 599 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες.
Επαμεινώνδας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ἐπαμεινώνδας (Αρχαία Ελληνικά) |
Γέννηση | 418 π.Χ.[1] Θήβες |
Θάνατος | 362 π.Χ.[1] Μαντίνεια[2] |
Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
Χώρα πολιτογράφησης | Θήβες |
Θρησκεία | Αρχαία ελληνική θρησκεία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός στρατιωτικός ηγέτης[3] κυβερνητικός υπάλληλος[3] army officer |
Οικογένεια | |
Γονείς | Πολύμνις |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Μάχη των Λεύκτρων και Μάχη της Μαντινείας (362 π.Χ.) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | στρατηγός Βοιωτάρχης (372 π.Χ.–371 π.Χ.)[4] Βοιωτάρχης (371 π.Χ.–370 π.Χ.)[4] Βοιωτάρχης (370 π.Χ.–369 π.Χ.)[4] Βοιωτάρχης (368 π.Χ.–367 π.Χ.)[4] Βοιωτάρχης (363 π.Χ.–362 π.Χ.)[4] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Ρωμαίος ρήτορας Μάρκος Τύλλιος Κικέρων τον χαρακτήρισε ως «πρώτο άνδρα της Ελλάδας». Αλλά, παρά το γεγονός ότι ο Επαμεινώνδας άλλαξε τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδος, έπληξε καίρια τη στρατιωτική δύναμη της Σπάρτης και ανύψωσε τη Θήβα σε ηγέτιδα δύναμη του ελληνικού χώρου, το έργο του ιδίου δεν επιβίωσε. Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Φίλιππος Β΄ κατανίκησε τους Θηβαίους και τους συμμάχους τους στη μάχη της Χαιρωνείας και τρία χρόνια αργότερα ο Αλέξανδρος Γ΄ εκμηδένισε τη δύναμη της Θήβας και ισοπέδωσε την πόλη. Παρ' όλα αυτά, ο Επαμεινώνδας παρουσιάζεται από τους σύγχρονούς του ως ιδεαλιστής και ελευθερωτής.