Ιστορία του Ιράν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ιστορία του Ιράν (ιστορικά γνωστό μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα ως Περσία),[2] είναι συνυφασμένη με την ιστορία μιας ευρύτερης περιοχής, γνωστής ως Μεγάλο Ιράν, που περιλαμβάνει την περιοχή από τη Μικρά Ασία στα δυτικά έως τα σύνορα της Αρχαίας Ινδίας και του ποταμού Συρ Ντάρια στα ανατολικά, και από τον Καύκασο και την Ευρασιατική Στέπα στα βόρεια έως τον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν στο νότο. Μερικοί από τους αρχαιότερους πολιτισμούς στον κόσμο αναπτύχθηκαν σε αυτήν την περιοχή, με αρκετούς αρχαιολογικούς χώρους ηλικίας άνω των 10.000 ετών.[3]
Το αρχαίο βασίλειο του Ελάμ της περιοχής ήταν από τα πιο προηγμένα της εποχής του (ο παλαιότερος οικισμός του χρονολογείται γύρω στο 7200 π.Χ.) προτού κατακτηθούν τμήματά του από τους Σουμέριους, αργότερα από τους Ασσύριους, και μετά από τους Μήδους. Τη Μηδική Αυτοκρατορία (678-550 π.Χ.) ακολούθησε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές οντότητες του αρχαίου κόσμου, η Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία (550-330 π.Χ.), η οποία κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και αργότερα αντικαταστάθηκε διαδοχικά από την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών ( 312-63 π.Χ.), την Παρθική Αυτοκρατορία (247 π.Χ.-224 μ.Χ.) και την Αυτοκρατορία των Σασσανιδών (224 - 651 μ.Χ.). Η Σασσανιδική Αυτοκρατορία ήταν η τελευταία από τις περσικές κυβερνήσεις της περιοχής πριν από τη μουσουλμανική κατάκτηση του 7ο αιώνα μ.Χ.[3]
Η ιρανική αυτοκρατορία αποκαταστάθηκε το 1501 από τη δυναστεία των Σαφαβιδών, η οποία επέβαλε τον σιισμό ως τη μοναδική θρησκεία. Έκτοτε, το Ιράν ξεχωρίζει ως το μόνο έθνος στο οποίο αυτός ο κλάδος του Ισλάμ λειτουργεί ως επίσημη θρησκεία. Διαδοχικές δυναστείες κυβέρνησαν το Ιράν μέχρι την Ιρανική Επανάσταση του 1979, κατά την οποία εκθρονίστηκε ο Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί, ο τελευταίος Σάχης. Η σημερινή Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν γεννήθηκε την 1η Απριλίου του ίδιου έτους.[4]