Ιώ (δορυφόρος)
φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ιώ (αγγλικά: Io) ή Δίας I, είναι ο τρίτος κατά σειρά μεγέθους δορυφόρος του πλανήτη Δία. Ανακαλύφθηκε από τον Γαλιλαίο τον Ιανουάριο του 1610 και σχεδόν συγχρόνως από τον Γερμανό αστρονόμο Σίμων Μάγερ, γνωστότερο ως Σίμων Μάριος (1570-1624). Παρουσιάζει την εντονότερη ηφαιστειακή δραστηριότητα στο ηλιακό σύστημα.
Ιώ | |
---|---|
Η επιφάνεια της Ιούς παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία σε χρώματα και χαρακτηριστικά. | |
Ανακάλυψη | |
Ανακαλύφθηκε από | Γαλιλαίος Γαλιλέι, Σίμων Μάγερ |
Ημερομηνία Ανακάλυψης | 7 Ιανουαρίου 1610 |
Χαρακτηριστικά τροχιάς | |
Ημιάξονας τροχιάς | 421.700 Km |
Εκκεντρότητα | 0,0041 |
Περίοδος περιφοράς | 1,769137786 ημέρες |
Κλίση | 0,05° (προς τον Ισημερινό του Δία) |
Είναι δορυφόρος του | Δία |
Φυσικά χαρακτηριστικά | |
Διαστάσεις | 3.660 × 3.637,4 × 3.630,6 Km |
Μέση Ακτίνα | 1.821,3 Km |
Έκταση επιφάνειας | 41.910.000 Km² |
Όγκος | 2,53 × 1010 Km³ |
Μάζα | 8,9319 × 1022 kg |
Μέση πυκνότητα | 3,528 g/cm3 |
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας | 1,796 m/s² |
Ταχύτητα διαφυγής | 2,558 km/s |
Περίοδος περιστροφής | Σύγχρονη |
Λευκαύγεια | 0,63 ± 0,02 |
Επιφανειακή θερμοκρασία | 130 K |
Φαινόμενο μέγεθος | 5,02 |
Με πάνω από 400 ενεργά ηφαίστεια, η Ιώ είναι το πιο δραστήριο γεωλογικώς αντικείμενο στο Ηλιακό Σύστημα.[1][2] Η επιφάνεια της Ιούς είναι επίσης διάστικτη με περισσότερα από 100 όρη που έχουν ανυψωθεί από εκτεταμένη συμπίεση στη βάση του πυριτικού φλοιού της Ιούς.[3] Αντίθετα με άλλους δορυφόρους στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα, οι οποίοι αποτελούνται κυρίως από υδατικό πάγο, η Ιώ αποτελείται βασικά από πυριτικό βράχο που περιβάλλει έναν πυρήνα τηγμένου σιδήρου ή σουλφιδίων του σιδήρου.