Μεσαιωνική Ισπανία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Από πολλές απόψεις, η ιστορία της Ισπανίας χαρακτηρίζεται από κύματα λαών που έφεραν τους ξεχωριστούς πολιτισμούς τους στη Χερσόνησο. Μετά το πέρασμα του Βανδάλων και των Αλανών από τις μεσογειακές ακτές της Ρωμαϊκής Ισπανίας, από το 408, εγκαινιάζεται η ιστορία της μεσαιωνικής Ισπανίας με τη σύσταση του ιβηρικού βασιλείου των Αρειανών Βησιγότθων (507-711), οι οποίοι μεταστράφηκαν στον Καθολικισμό υπό τον Βασιλιά Ριχάριδο Α΄ το 587.[1][2] Ο βησιγοτθικός πολιτισμός στην Ισπανία μπορεί να ενταχθεί στα πλαίσια της Ύστερης Αρχαιότητας, καθώς και μέρος της Εποχής των Μεγάλων Μεταναστεύσεων.[3]
Από τη Βόρεια Αφρική, το 711, το μουσουλμανικό Χαλιφάτο των Ομεϋαδών εισέβαλλε στην Ισπανία, μετά από πρόσκληση μιας βησιγοτθικής φυλής. Κατά την περίοδο 711-788, οι Ομεϋάδες κατέλαβαν τα περισσότερα εδάφη του βησιγοτθικού βασιλείου της Ισπανίας και ίδρυσαν τη λεγόμενη Αλ-Άνταλους. Μια εξέγερση, κατά τη διάρκεια της μουσουλμανικής κατάκτησης, καθιέρωσε το χριστιανικό Βασίλειο των Αστουριών στο βόρειο τμήμα της Ισπανίας.[4][5][6]
Μεγάλο μέρος της περιόδου αυτής χαρακτηρίζεται από τις συγκρούσεις μεταξύ των μουσουλμανικών και χριστιανικών κρατών της Ισπανίας, γνωστές ως «Ανακατάκτηση» (Ρεκονκίστα). Τα σύνορα μεταξύ μουσουλμανικών και χριστιανικών εδαφών κυμαίνονταν συνεχώς νοτιότερα για μια περίοδο 700 περίπου ετών. Κατά τους μεσαιωνικούς αιώνες, επίσης, σημειώθηκαν διάφορες πολεμικής συγκρούσεις ανάμεσα στα χριστιανικά βασίλεια της Αραγωνίας και της Καστίλλης.[7][8][9][10]
Ο Μεσαίωνας στην Ισπανία, θεωρείται ότι τελείωσε το 1492, με τις τελικές μάχες της «Ανακατάκτησης», τη συνθηκολόγηση του Εμιράτου της Γρανάδας και την έκδοση του Διατάγματος της Αλάμπρα που αφορούσε την απέλαση των Εβραίων από την Ισπανία. Η Πρώιμη Νεότερη Ισπανία ενώθηκε για πρώτη φορά με την εδαφική μορφή που είναι σήμερα γνωστή υπό τη βασιλεία του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα, Καρόλου Ε΄ (Κάρολος Α΄ της Ισπανίας).[11][12][13]