Νεστοριανικό σχίσμα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Νεστοριανικό σχίσμα ονομάζεται το εκκλησιαστικό σχίσμα το οποίο εκδηλώθηκε το 431 - κατόπιν της καταδίκης των χριστολογικών απόψεων τού έως τότε Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου - με την απόσχιση από την κανονική Εκκλησία, της Εκκλησίας των Ασσυρίων, η οποία Εκκλησία είχε διακηρύξει την ανεξαρτησία της το 424 στη Σύνοδο του Μαρκάμπτα[1]. Η Εκκλησία των Ασσυρίων είχε την περίοδο της εκδήλωσης του σχίσματος έξι μητροπόλεις, τις εξής : α) Βαβυλώνος : που περιλάμβανε τη Βαβυλωνία και είχε έδρα την Κτησιφώνα, πρωτεύουσα του κράτους των Σασσανιδών Περσών, που βρισκόταν ΝΑ της σημερινής Βαγδάτης, β) Σουσιανής : ήταν περιφέρεια ΒΑ της Βαβυλωνίας (όμορες) με σημαντικότερη πόλη τη Σελεύκεια, γ) Βορείου Μεσοποταμίας, δ) Μεσηνής : η Μεσήνη ή Μεσηνή ή Χαρακηνή ήταν περιφέρεια στον εσώτερο μυχό του Περσικού Κόλπου, νότια και ανατολικά της Βαβυλωνίας, με πρωτεύουσα την Αντιόχεια ή Χάρακα. Περιελάμβανε το βόρειο τμήμα του σημερινού Κουβέιτ, και τις όμορες σε αυτό παραθαλάσσιες περιοχές του Ιράκ και Ιράν, ε) Αδαβηνής : η Αδαβηνή ή Αδιαβηνή ήταν περιοχή της βορείου Ασσυρίας, στην περιοχή του σημερινού ιρακινού Κουρδιστάν, στο βόρειο Ιράκ, με έδρα της μητρόπολης τη σημερινή Αρμπίλ, στ) Καραμέας : περιοχή νοτίως της Αδιαβηνής (όμορες) με έδρα το σημερινό Κιρκούκ του Ιράκ[2]. Από την ως άνω γεωγραφική οριοθέτηση της Ασσυριακής Εκκλησίας καθίσταται πρόδηλο ότι ο Νεστοριανισμός υιοθετήθηκε κυρίως σε περιοχές που ανήκαν στα όρια της Περσίας των Σασσανιδών, αλλά διάδοση υπήρξε και σε όμορες σ' αυτές περιοχές. Έτσι, η Ασσυριακή Εκκλησία με την έντονη δραστηριότητα που ανέπτυξε, έπληξε καίρια την Εκκλησία της Αντιόχειας, στερώντας της μεγάλο αριθμό πιστών Ας μεταφερθούμε όμως στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να παρακολουθήσουμε την εκδήλωση της νεστοριανικής χριστολογικής έριδας στο κέντρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.