Οίκος των Στιούαρτ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος των Στιούαρτ (αγγλικά: House of Stuart, εξ αρχής: Stewart, γαελικά: Stiùbhart) είναι ένας σημαντικός ευρωπαϊκός βασιλικός οίκος. Ιδρύθηκε από τον Ροβέρτο Β΄ της Σκωτίας. Οι Στιούαρτ πρώτα έγιναν μονάρχες του Βασιλείου της Σκωτίας κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. Οι απευθείας απόγονοί τους (από τη Βρετάνη) έφεραν τον τίτλο του Υψηλού Επιτρόπου της Σκωτίας (High Steward of Scotland). Η δυναστεία κληρονόμησε ακόμη περισσότερο έδαφος τον 17ο αιώνα, το οποίο κάλυπτε ολόκληρες τις Βρετανικές Νήσους, περιλαμβάνοντας το Βασίλειο της Αγγλίας και το Βασίλειο της Ιρλανδίας, διατηρώντας επίσης τις διεκδικήσεις στο Βασίλειο της Γαλλίας.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οίκος των Στιούαρτ | |
---|---|
Χώρα | Βασίλειο της Σκωτίας, Βασίλειο της Αγγλίας, Βασίλειο της Ιρλανδίας, Βασίλειο της Γαλλίας,[1] Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας |
Τίτλοι | Μέγας Επόπτης της Σκωτίας (High Steward of Scotland), Κόμης του Λέννοξ, Duke of Aubigny, Κόμης του Μόρεϊ, Marquess of Bute, King of Scots, Βασιλιάς της Αγγλίας, Βασιλιάς της Ιρλανδίας, Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας |
Ιδρυτής | Ροβέρτος Β' της Σκωτίας |
Ίδρυση | 1371 |
Νεότεροι κλάδοι | Stewarts του Άππιν Steuart του Μπάλλεχιν Stewarts of Castle Stewart Stewarts του Γκάλλογουεϊ Stewart του Άλμπανυ Stewart του Ντάρνλεϊ |
Εθνικότητα | Σκώτοι, Άγγλοι, Βρεττόνοι.[2] |
Συνολικά, εννέα μονάρχες Στιούαρτ κυβέρνησαν μόνο τη Σκωτία από το 1371 έως το 1603. Το 1603 έγινε μία Ένωση των Στεμμάτων υπό τον Ιάκωβο ΣΤ΄ της Σκωτίας και Α΄ της Αγγλίας, ο οποίος έγινε ο πρεσβύτερος διεκδικητής από γενεαλογικής άποψης του συνόλου των κτήσεων του εκλιπόντος Οίκου των Τυδόρ. Έτσι υπήρξαν έξι μονάρχες Στιούαρτ, που κυβέρνησαν την Αγγλία και τη Σκωτία καθώς και την Ιρλανδία (αν και η εποχή των Στιούαρτ διακόπηκε από μία μεσοβασιλεία, που διήρκεσε την περίοδο 1649-1660, ως αποτέλεσμα του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου). Επιπλέον με την ίδρυση του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας μετά από τους Νόμους της Ένωσης, οι οποίοι ένωσαν πολιτικά την Αγγλία και τη Σκωτία, ο πρώτος μονάρχης ήταν η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας. Παρ' όλα αυτά, πέθανε χωρίς απογόνους και όλες οι κτήσεις πέρασαν στον Οίκο του Ανόβερου, υπό τους όρους του Νόμου της Διευθέτησης (Act of Settlement 1701).
Κατά τη βασιλεία των Στιούαρτ, η Σκωτία εξελίχθηκε από μία σχετικά φτωχή και φεουδαλική χώρα σε ένα ευημερούν, τελείως σύγχρονο και συγκεντρωτικό κράτος. Κυβέρνησαν κατά τη διάρκεια μίας εποχής μεταβολής από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση. Μονάρχες, όπως ο Ιάκωβος Δ΄, έγιναν γνωστοί για την προστασία εκπροσώπων της Αναγέννησης στον Βορρά, όπως ο ποιητής Ρόμπερτ Χένρισον. Αφού οι Στιούαρτ πήραν τον έλεγχο όλης της Μεγάλης Βρετανίας, οι τέχνες και οι επιστήμες συνέχισαν να αναπτύσσονται. Τα γνωστότερα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ παραγγέλθηκαν την Ιακωβιανή εποχή, ενώ ιδρύματα, όπως η Βασιλική Εταιρεία και το Βασιλικό Ταχυδρομείο, ιδρύθηκαν κατά τη βασιλεία τού Καρόλου Β΄.