Παγγερμανισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο παγγερμανισμός (γερμανικά: Pangermanismus ή Alldeutsche Bewegung) είναι μια πανεθνικιστική πολιτική ιδέα. Οι πανγερμανιστές αρχικά προσπάθησαν να ενώσουν όλους τους γερμανόφωνους – και πιθανώς και τους γερμανικούς λαούς – σε ένα ενιαίο έθνος-κράτος γνωστό ως Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ (γερμανικά: Großgermanisches Reich), με πλήρες όνομα το Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ του Γερμανικού Έθνους (γερμανικά: Großgermanisches Reich der Deutschen Nation).
Ο πανγερμανισμός είχε μεγάλη επιρροή στη γερμανική πολιτική τον 19ο αιώνα κατά την ενοποίηση της Γερμανίας όταν η Γερμανική Αυτοκρατορία ανακηρύχθηκε ως έθνος-κράτος το 1871 αλλά χωρίς την Αυστρία (Kleindeutsche Lösung/Μικρή Γερμανία),[1] και το πρώτο μισό του τον 20ο αιώνα στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και τη Γερμανική Αυτοκρατορία. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, πολλοί Πανγερμανιστές στοχαστές, οργανωμένοι από το 1891 στην Πανγερμανική Ένωση, είχαν υιοθετήσει ανοιχτά εθνοκεντρικές και ρατσιστικές ιδεολογίες και τελικά οδήγησαν στην εξωτερική πολιτική Heim ins Reich που ακολούθησε η Ναζιστική Γερμανία υπό τον αυστριακής καταγωγής Αδόλφο Χίτλερ από το 1938, και ήταν ένας από τους πρωταρχικούς παράγοντες που οδήγησαν στο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[2][3][4] Ως αποτέλεσμα της καταστροφής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πανγερμανισμός θεωρήθηκε ως επί το πλείστον ως ιδεολογία ταμπού στη μεταπολεμική περίοδο τόσο στη Δυτική όσο και στην Ανατολική Γερμανία. Σήμερα, ο πανγερμανισμός περιορίζεται κυρίως σε ορισμένες εθνικιστικές ομάδες στη Γερμανία και την Αυστρία.