Πεισιστρατίδες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Πεισιστρατίδες (αρχαία ελληνικά Πεισιστρατίδαι) αποκαλούνταν από τους αρχαίους ιστορικούς οι απόγονοι και συγγενείς του τυράννου των Αθηνών Πεισίστρατου, αλλά κυρίως[1] οι δύο γιοι και διάδοχοι του, Ιππίας και Ίππαρχος. Όταν αναφέρονταν στους γιους, τους παρουσίαζαν με αυτό τον πληθυντικό ως συγκυβερνήτες, παρότι βασικός ηγέτης σύμφωνα με τους περισσότερους –αλλά όχι όλους- τους ιστορικούς φαίνεται να ήταν ο Ιππίας[2][3][4]. Μερικοί πάντως θεωρούν πρωτότοκο και βασικό ηγέτη τον Ίππαρχο. Ως «περίοδος των Πεισιστρατιδών» εννοείται συνήθως το διάστημα 527-510 π.Χ. δηλαδή από το θάνατο του Πεισίστρατου την άνοιξη του 527 π.Χ. μέχρι την αποκατάσταση της αθηναϊκής δημοκρατίας το καλοκαίρι του του 510 π.Χ. αν και κάποιοι ιστορικοί περιλαμβάνουν σε αυτήν και την περίοδο διακυβέρνησης του ίδιου του Πεισίστρατου (560-528 π.Χ.) , εξετάζοντας συνολικά τα δημόσια έργα και τις πολιτικές εξελίξεις για όλο το διάστημα που η Αθήνα είχε τυραννίδα[5] [6].