Ρεκονκίστα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ρεκονκίστα (Reconquista,[lower-greek 1] Ανακατάκτηση) ονομάζεται η διαδικασία κατάκτησης των μουσουλμανικών εδαφών της ιβηρικής χερσονήσου από τα χριστιανικά βασίλεια του βορρά. Η έναρξή της ορίζεται παραδοσιακά στην επιτυχημένη εξέγερση του γότθου ευγενή Πελάγιου το 718 εναντίον της μουσουλμανικής φρουράς των Αστουριών και το τέλος της το 1492 με την κατάλυση του ναζαρινού εμιράτου της Γρανάδας από τα στρατεύματα της Καστίλης.[1]
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ρεκονκίστα | |||
---|---|---|---|
Η παράδοση της Γρανάδας, έργο του Φρανθίσκο Πραντίγια, αντιπροσωπεύει την παράδοση των κλειδιών της πόλης της Γρανάδας από τον μουσουλμάνο σουλτάνο Μποαμπντίλ στην βασίλισσα Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης και στον βασιλιά Φερδινάνδο Β΄ της Αραγωνίας. | |||
Χρονολογία | 722 – 1492 | ||
Τόπος | Ιβηρική χερσόνησος | ||
Έκβαση | Όλα τα μουσουλμανικά εδάφη της ιβηρικής χερσονήσου τέθηκαν υπό τον έλεγχο των Καθολικών Μοναρχών Διάταγμα της Αλάμπρα | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
|
Η Ανακατάκτηση χαρακτήρισε σε μεγάλο βαθμό την ιστορία της Ισπανίας και της Πορτογαλίας μα και όλων των πληθυσμών που έζησαν στην Ιβηρική μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα. Η πολλάκις ανταγωνιστική επέκταση των χριστιανικών βασιλείων καθόρισε την ανάπτυξη ξεχωριστών μορφών διοίκησης, γλωσσών, εθνικών ταυτοτήτων και νόμων που εν πολλοίς χαρακτηρίζουν την Ισπανία μέχρι σήμερα. Παράλληλα στην Ανακατάκτηση εντάσσεται ένα ευρύ φάσμα πολιτισμικών στοιχείων και πρακτικών όπως τον εποικισμό των σταδιακά κατακτούμενων εδαφών από την πλευρά των χριστιανών ή την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων (π.χ. μοζάραβες).