Σαδδουκαίοι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με τον όρο Σαδδουκαίοι (sedûqîm) εννοείται ένα από τα τρία κύρια ιουδαϊκά πολιτικά και θρησκευτικά κινήματα της περιόδου περ. 150 π.Χ. και 70 -Εσσαίοι, Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι. Συντηρητικοί και ελιτιστές ως προς τη φύση τους επιθυμούσαν τη διατήρηση του ιερατικού τους αξιώματος παράλληλα με την ενσωμάτωση ελληνιστικών στοιχείων στη ζωή τους, κάτι για το οποίο συνάντησαν αντιθέσεις εκ μέρους των Φαρισαίων. Μαζί με τους Φαρισαίους διαμόρφωναν το Μεγάλο Σανχεντρίν, ένα είδος ανώτατου ιουδαϊκού δικαστηρίου 71 μελών, κύρια υπευθυνότητα του οποίου ήταν η ερμηνεία κοσμικών και θρησκευτικών νόμων[1]. Καθώς δεν έχουν επιβιώσει δικές τους γραπτές μαρτυρίες, το μεγαλύτερο τμήμα της γνώσης για το συγκεκριμένο κίνημα αντλείται από τις γραπτές μαρτυρίες του αντίπαλου κινήματος των Φαρισαίων. Εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο κατά τον 1ο αιώνα, μετά την καταστροφή του δεύτερου Ναού.